Derrida und danach?: Literaturtheoretische Diskurse der Gegenwart

پس از مرگ ژاک دریدا فیلسوف فرانسوی، استنلی فیش، نظریه‌پرداز ادبی آمریکایی، دین را «مرکز انرژی فکری» جدید گفتمان‌های ادبی-نظری می‌دانست. اما آیا این «چرخش مذهبی» پیامدهای ماندگاری خواهد داشت یا - اگر اصلاً - یک روند بالقوه نامربوط است که به نوبه خود به زودی با دیگری جایگزین خواهد شد؟ آیا می توان تحولات ادبی-نظری را در اروپا و آمریکای شمالی شناسایی کرد که می تواند پایدار بماند و در نتیجه تأثیرات گسترده ای داشته باشد؟ این مجلد سعی در فهرستی انتقادی دارد و همچنین توجه را به رویکردهای مولد ادبی-نظری زمان حاضر جلب می کند. در عین حال، این مجموعه مقالات به بررسی این موضوع می‌پردازد که چرا استقبال از آثار دریدا در دانشگاه‌های آلمانی زبان - برخلاف فرانسه و منطقه انگلیسی-آمریکایی - تاکنون نسبتاً محدود بوده است.

Nach dem Tod des französischen Philosophen Jacques Derrida betrachtete der amerikanische Literaturtheoretiker Stanley Fish die Religion als das neue „Zentrum der intellektuellen Energie“ literaturtheoretischer Diskurse. Wird aber dieser „religious turn“ bleibende Folgen haben oder handelt es sich dabei – wenn überhaupt – um einen möglicherweise bedeutungslosen Trend, der wiederum bald von einem anderen abgelöst wird? Lassen sich literaturtheoretische Entwicklungen in Europa und Nordamerika ausmachen, die Bestand und somit weitreichende Auswirkungen haben könnten? Der vorliegende Band versucht eine kritische Bestandsaufnahme und macht darüber hinaus auch auf produktive literaturtheoretische Ansätze der Gegenwart aufmerksam. Gleichzeitig geht diese Aufsatzsammlung der Frage nach, warum die Rezeption von Derridas Werk im deutschsprachigen Universitätsbetrieb – im Gegensatz zu Frankreich und dem angloamerikanischen Bereich – bisher eher verhalten ausgefallen ist.