Der Diskurs der Zivilgesellschaft: Politische Kontexte und demokratietheoretische Bezüge der neueren Begriffsverwendung

در بخش اول، توسعه گفتمان جامعه مدنی در زمینه سیاسی آن ارائه می‌شود: در جنبش‌های شهروندان اروپای مرکزی شرقی، در سوسیالیسم دموکراتیک، در جنبش‌های اجتماعی جدید، در فمینیسم و ​​در بحث‌هایی درباره "جامعه مدنی بین المللی" در سازمان های غیر دولتی. با توجه به پس‌زمینه بازسازی محتوای سیاسی، بخش دوم گفتمان جامعه مدنی را در تاریخ اندیشه‌های سیاسی و بحث‌های دموکراتیک-نظری اخیر درباره آینده لیبرال دموکراسی طبقه‌بندی می‌کند. در این زمینه، جریان نظریه جمهوری خواه (هانا آرنت، اولریش رودل/ گونتر فرانکنبرگ/ هلموت دوبیل)، نظریه مشورتی دموکراسی (یورگن هابرماس) و نظریه های دموکراسی بازتابی (راینر اشمالز-برونز) بررسی می شود.

Dargestellt wird in einem ersten Teil die Entwicklung des Diskurses über die Zivilgesellschaft in seinen politischen Kontexten: bei den ostmitteleuropäischen Bürgerbewegungen, im demokratischen Sozialismus, in den neuen sozialen Bewegungen, im Feminismus und in den Diskussionen über eine "internationale Zivilgesellschaft" bei den Nichtregierungsorganisationen. Vor dem Hintergrund der Rekonstruktion des politischen Gehalts erfolgt in einem zweiten Teil die Einordnung des Zivilgesellschaftsdiskurses in die politische Ideengeschichte und die neueren demokratietheoretischen Diskussionen über die Zukunft der liberalen Demokratie. Behandelt werden in diesem Zusammenhang die republikanische Theorieströmung (Hannah Arendt, Ulrich Rödel/ Günter Frankenberg/ Helmut Dubiel), die deliberative Demokratietheorie (Jürgen Habermas) und Theorien der reflexiven Demokratie (Rainer Schmalz-Bruns).