Denial - how refusing to face the facts about our autism epidemic hurts chi

با وجود اینکه نرخ اوتیسم افزایش می‌یابد و هزینه‌های کشور ما به میلیاردها می‌رسد، یک ایده خطرناک جدید در حال گسترش است: به سادگی هیچ اپیدمی اوتیسم وجود ندارد.

این سوال واضح است: آیا اوتیسم قدیمی است. ، یک تنوع ژنتیکی که پذیرش و جشن می طلبد؟ یا جدید و ناتوان کننده است که توسط چیزی در محیط ایجاد می شود که هر روز به کودکان بیشتری آسیب می رساند؟

نویسندگان مارک بلکسیل و دن اولمستد معتقدند که اوتیسم جدید است، میزان واقعی به طور چشمگیری در حال افزایش است و کسانی که تحت تأثیر قرار می گیرند. آنها مجروح و ناتوان هستند، نه صرفاً «تنوع عصبی». این انکار بیماری همه گیر، نیاز فوری به مقابله و متوقف کردن این بیماری همه گیر را مسدود می کند و فرزندان، کشور و آینده ما را به خطر می اندازد.
آنها می گویند کلید توقف این بیماری همه گیر این است که از دروغ گفتن درباره تاریخچه آن دست برداریم و شروع به پرسیدن کنیم \" چه کسی سود می برد؟\" افرادی که جدید بودن اوتیسم را انکار می کنند انگیزه های منفعت طلبانه دارند، مانند پایان دادن به تحقیقاتی که ممکن است...

Even as the autism rate soars and the cost to our nation climbs well into the billions, a dangerous new idea is taking hold: There simply is no autism epidemic.

The question is stark: Is autism ancient, a genetic variation that demands acceptance and celebration? Or is it new and disabling, triggered by something in the environment that is damaging more children every day?

Authors Mark Blaxill and Dan Olmsted believe autism is new, that the real rate is rising dramatically, and that those affected are injured and disabled, not merely "neurodiverse." They call the refusal to acknowledge this reality Autism Epidemic Denial. This epidemic denial blocks the urgent need to confront and stop the epidemic and endangers our kids, our country, and our future.
The key to stopping the epidemic, they say, is to stop lying about its history and start asking "who profits?" People who deny that autism is new have self-interested motives, such as ending research that might...