Den Tod überleben: Deuten und Handeln im Hinblick auf das Sterben eines Anderen

وقتی از مردم در مورد مرگ پرسیده می شود در مورد چه چیزی صحبت می کنند؟ مرگ شخصی که برایتان مهم بود را چگونه تجربه کردید؟ وقتی آنچه که «عادی» یا «بدیهی گرفته شده» فرض می‌شود با شروع مرگ زیر سؤال می‌رود، چگونه پیش می‌روند؟ از منظر جامعه شناسی معرفت، مرگ یک پدیده طبیعی نیست، بلکه به صورت اجتماعی تولید می شود. این اثر بر اساس مصاحبه‌های روایی، الگوهای تفسیر و شیوه‌هایی را که برای ساختن مرگ استفاده می‌شوند، تحلیل می‌کند. این تحلیل بر ذخایر دانشی متمرکز است که تصاویری از مرگ - و بنابراین از زندگی - تولید و بازتولید می کند. دیدگاه های ذهنی منعکس کننده شرایط اجتماعی خاصی است که در «این گونه بودن» تاریخی آنها درک می شود. روشن می شود که یقین در مورد مرگ شکننده و متناقض هستند و تنها با یک دیدگاه گسترده تر که تعدادی از پیشداوری ها در مورد مرگ را تجدید نظر می کند، می توان آنها را درک کرد.

Wovon sprechen Menschen eigentlich, wenn sie nach dem Tod gefragt werden? Wie haben sie das Sterben eines ihnen bedeutsamen Anderen erlebt? Wie leben sie weiter, wenn das, was als "normal" oder "selbstverständlich" vorausgesetzt wird, durch den Einbruch des Todes in Frage gestellt wird? Aus wissenssoziologischer Perspektive ist der Tod kein natürliches Phänomen, sondern wird sozial hervorgebracht. Auf der Basis narrativer Interviews werden in dieser Arbeit Deutungsmuster und Handlungspraktiken analysiert, mittels derer der Tod konstruiert wird. Im Fokus der Analyse stehen Wissensvorräte, die Bilder vom Tod - und damit auch vom Leben - produzieren und reproduzieren. Die subjektiven Sichtweisen spiegeln dabei spezifische gesellschaftliche Bedingungen, die in ihrem historisch "So-geworden-sein" nachvollzogen werden. Es wird deutlich, dass Gewissheiten um den Tod sich als brüchig und widersprüchlich darstellen und nur mit einem erweiterten Blick erfasst werden können, der eine Reihe von Vorurteilen um den Tod revidiert.