Demokratieförderung und Friedenskonsolidierung: Die Nachkriegsgesellschaften von Guatemala, El Salvador und Nicaragua

ترویج دموکراسی خارجی بخشی از کارنامه استاندارد صلح سازی پس از جنگ داخلی است. دموکراسی، بنابراین فرض ضمنی، صلح داخلی را تثبیت می کند. از سوی دیگر، مطالعات تجربی نشان می‌دهد که روند دموکراسی‌سازی به ویژه مستعد خشونت است. در این زمینه، این سؤال مطرح می شود که تحولات سیاسی داخلی تا چه اندازه می تواند و باید تحت تأثیر اشخاص ثالث قرار گیرد. تاتیانا رایبر با استفاده از مثالی از فرآیندهای صلح در گواتمالا، السالوادور و نیکاراگوئه تحلیل می‌کند که آیا و تحت چه شرایطی ترویج دموکراسی خارجی می‌تواند به آرامش جوامع پس از جنگ کمک کند. از یک طرف، او اهمیت آشتی منافع در جوامع جنگ داخلی سابق را بررسی می کند. از سوی دیگر، او مدلی را برای زمینه سازی ترویج دموکراسی ایجاد می کند که شرایط موفقیت ابزارهای مختلف کمک به دموکراسی را متمایز می کند و بنابراین فرصت ها و محدودیت های نفوذ خارجی را نشان می دهد.

Externe Demokratieförderung gehört zum Standardrepertoire der Friedenskonsolidierung nach Bürgerkriegen. Demokratie, so die implizite Annahme, stabilisiert den innerstaatlichen Frieden. Empirische Untersuchungen zeigen hingegen, dass der Prozess der Demokratisierung besonders gewaltanfällig ist. Vor diesem Hintergrund stellt sich die Frage, inwieweit innerstaatliche politische Entwicklungen von dritten Akteuren beeinflusst werden können und sollten. Tatjana Reiber analysiert am Beispiel der Friedensprozesse in Guatemala, El Salvador und Nicaragua, ob und unter welchen Umständen externe Demokratieförderung einen Beitrag zur Befriedung von Nachkriegsgesellschaften leisten kann. Dabei arbeitet sie zum einen die Bedeutung des Interessenausgleichs in ehemaligen Bürgerkriegsgesellschaften heraus. Zum anderen entwickelt sie ein Modell zur Kontextualisierung von Demokratieförderung, das die Erfolgsbedingungen verschiedener Instrumente der Demokratisierungshilfe differenziert und somit die Chancen und Grenzen externer Einflussnahme aufzeigt.