Demokratie als Herrschaftsordnung

دموکراسی به عنوان یک موضوع علم به قدری جامع و پیچیده است که درک مقصود محدود از قبل ضروری است. اساساً، این رساله در خدمت اثبات یک تز واحد است: اینکه ایده‌ای از نظم مفید و ممکن است که نه ماهیت قانونی مثبت دارد و نه ماهیتی فلسفی-اجتماعی، بلکه برای هر دو رویه باز است. که از نظر تاریخی مقید نیست، اما حداقل با کلی‌ترین ایده‌های دموکراتیکی که معاصران می‌توانند اجرا کنند، مغایرت ندارد. با مفهوم دموکراسی، تلاش برای تئوری سیاسی نظم مبتنی بر پدیده های اجتماعی اساساً موجود مورد بحث قرار می گیرد. با این حال، با توجه به وضعیت کنونی بینش ما، اگر رویکرد ما به جامعه‌شناسی سیاسی نسبت داده می‌شد، هیچ اعتراض اساسی نداریم. اگر جامعه‌شناسی که توجه ما را به این اندازه می‌طلبد، درجه بالایی از انتزاع را می‌پذیرفت که در اینجا برای ترویج دانش در نظر گرفته می‌شود، انتزاعی که از هر گونه فردی‌سازی تجربی و تاریخی دور است، بدون اینکه هنوز به تأمل فلسفی ختم شود. در این سطح از انتزاع، توجیه کار خود را می بینیم. صرف نظر از تعدادی «نقاط خالی»، تحقیق مفصل در مورد دموکراسی یک تحقیق غنی است. ما به سختی چیز جدیدی برای ارائه در آن داریم، اما باید حدس زد. برعکس، هر سیستمی حاوی درخواست‌هایی برای تحقیقات فردی خواهد بود، زیرا سوالاتی را نیز به ذهن متبادر می‌کند که خودش به آنها پاسخ نداده است. از آنجا که تفکر حرکت است و نه تولید، هر تلاش سیستماتیک پروژه ای است که هنوز باید اثبات شود. بنابراین ما تز خود را بیشتر به عنوان یک برنامه درک می کنیم تا به عنوان یک نتیجه، که از اعتقاد فعلی ما به درستی آن کم نمی کند.

Demokratie als Thema der Wissenschaften ist so umfassend und vielschichtig, daß vor­ weg eine Verständigung über die begrenzte Absicht notwendig ist. Im Grunde dient die Abhandlung der Begründung einer einzigen These: daß eine Ordnungsvorstellung nützlich und möglich ist, die weder positiv-staatsrechtlicher noch sozialphilosophischer Natur, aber auf beide Verfahren hin offen ist; die nicht historisch gebunden, aber den von den Zeitgenossen vollziehbaren allgemeinsten demokratischen Ideengehalten zu­ mindest nicht konträr ist. Mit dem Demokratiebegriff wird der Versuch einer eigenen, auf fundamental vor­ gegebenen Sozialphänomenen aufgebauten politischen Ordnungstheorie zur Diskussion gestellt. Doch hätten wir vom augenblicklichen Stand unserer Einsicht aus keine grund­ sätzlichen Einwendungen zu machen, würde man unser Vorgehen der politischen Sozio­ logie zurechnen; würde eine uns so in Anspruch nehmende Soziologie doch den hier für erkenntnisfördernd gehaltenen hohen Abstraktionsgrad akzeptieren, eine Abstrak­ tion, die sich von jeder empirischen und historischen Individualisierung weit entfernt hat, ohne schon in die philosophische Reflexion zu münden. In diesem Abstraktionsgrad sehen wir die Rechtfertigung unserer Arbeit. Unbeschadet etlicher »weißer Flecken« ist die detaillierte Demokratieforschung eine reichhaltige; wir haben darin kaum Neues zu bieten, sondern viel vorauszusetzen. Umgekehrt wird jede Systematik Aufforderungen zu Einzelforschungen enthalten, da sie auch von ihr selbst nicht beantwortete Fragen in Erinnerung bringt. Jeder systematische Versuch ist, weil Denken Bewegung und nicht Fertigung ist, ein sich noch zu bewährender Entwurf. Wir verstehen deshalb unsere These eher als Programm denn als Ergebnis, was unse­ rer derzeitigen Überzeugung von ihrer Richtigkeit keinen Abbruch tut.