Democracy Disfigured: Opinion, Truth, and the People

در Democracy Disfigured،نادیا اوربیناتی بیماری هایی را تشخیص می دهد که بدنه سیاست را در عصر فراحزبی و انحصار رسانه ای در بر می گیرد و دفاعی روحی از سازش های آشفته و نتایج بحث برانگیز ارائه می دهد که دموکراسی را تعریف می کنند.

اوربیناتی سه نوع تحریف دموکراتیک را شناسایی می کند: غیرسیاسی، پوپولیستی، و همه پرسی. هر یک تقسیم بندی مهمی را که یک دموکراسی با عملکرد خوب باید حفظ کند، تضعیف می کند: دیواری که انجمن آزاد افکار عمومی را از نهادهای دولتی که اراده مردم را اجرا می کنند جدا می کند. دموکراسی غیرسیاسی عقاید سیاسی را به نفع تخصص مشروعیت می بخشد. دموکراسی پوپولیستی به طور رادیکالی انجمن عمومی را که در آن عقیده مورد بحث قرار می گیرد، قطبی می کند. و دموکراسی همه‌پرسی برای جنبه‌های زیبایی‌شناختی و غیرعقلانی عقاید بیش از حد ارزش قائل است. از نظر اوربیناتی، دموکراسی مستلزم مبارزه ای دائمی برای نمایان ساختن موضوعاتی است که شهروندان آن را محور زندگی خود می دانند. بنابراین، نظر شکلی از کنش است که به همان اندازه مهم است که مکانیسم‌هایی که آرا را سازماندهی می‌کنند و تصمیم‌ها را بسیج می‌کنند.

اوربیناتی کمتر بر روی دشمنان آشکار دموکراسی تمرکز می‌کند تا کسانی که به عنوان دوستان آن معرفی می‌شوند. : تکنوکرات‌هایی که با رویه ازدواج کرده‌اند، عوام فریب‌هایی که به \"مردم\" فریاد می‌زنند و فعالان رسانه‌ای که با توجه به اولویت‌شان، حکومت را به ورزش تماشاگر و شهروندان را به طرفداران تیم‌های مقابل تبدیل می‌کنند.

In Democracy Disfigured, Nadia Urbinati diagnoses the ills that beset the body politic in an age of hyper-partisanship and media monopolies and offers a spirited defense of the messy compromises and contentious outcomes that define democracy.

Urbinati identifies three types of democratic disfiguration: the unpolitical, the populist, and the plebiscitarian. Each undermines a crucial division that a well-functioning democracy must preserve: the wall separating the free forum of public opinion from the governmental institutions that enact the will of the people. Unpolitical democracy delegitimizes political opinion in favor of expertise. Populist democracy radically polarizes the public forum in which opinion is debated. And plebiscitary democracy overvalues the aesthetic and nonrational aspects of opinion. For Urbinati, democracy entails a permanent struggle to make visible the issues that citizens deem central to their lives. Opinion is thus a form of action as important as the mechanisms that organize votes and mobilize decisions.

Urbinati focuses less on the overt enemies of democracy than on those who pose as its friends: technocrats wedded to procedure, demagogues who make glib appeals to "the people," and media operatives who, given their preference, would turn governance into a spectator sport and citizens into fans of opposing teams.