Delivery Systems for Peptide Drugs

سال‌های اخیر شاهد پیشرفت‌های عظیمی در زمینه مهندسی پروتئین و پپتید و درک بیشتر در نحوه عملکرد اصلاح‌کننده‌های پاسخ بیولوژیکی در بدن بوده‌ایم. اکنون از طریق استفاده از تکنیک‌های DNA نوترکیب یا سنتز پروتئین فاز جامد، می‌توان مقادیر قابل‌توجهی از طیف گسترده‌ای از عوامل تنظیم‌کننده تولید کرد که از نظر درمانی قابل استفاده هستند. فهرست این اصلاح‌کننده‌های پاسخ تقریباً روزانه گسترش می‌یابد و شامل اینترفرون‌ها، فاکتورهای فعال‌کننده ماکروفاژ، نوروپپتیدها و عواملی می‌شود که ممکن است در بیماری‌های قلبی عروقی، التهاب، پیشگیری از بارداری و غیره دارای پتانسیل باشند. چشم‌انداز استفاده از برخی از این مواد در پزشکی به مرحله‌ای رسیده است که محصولات یا توسط مقامات نظارتی تأیید شده است یا به عنوان داروهای تحقیقاتی یا به عنوان عوامل درمانی جدید موضوع برنامه های کاربردی هستند. در برخی از مصارف، عامل مربوطه به صورت حاد به شکل یک تزریق ساده تجویز می شود، به عنوان مثال، استفاده از یک فعال کننده پلاسمینوژن بافتی برای درمان انفارکتوس کرونر. در موارد دیگر پروتئین ها و پپتیدهای تنظیمی برای درمان مزمن نشان داده می شوند و در اینجا باید توسط یک سیستم تحویل مناسب تجویز شوند. متأسفانه، تحقیقات بر روی سیستم‌های تحویل پپتیدها و پروتئین‌ها با پیشرفت سریع در بیوتکنولوژی همگام نبوده است و در نتیجه، در حال حاضر سیستم‌های کمی وجود دارند که برای تجویز داروهای ماکرومولکولی بر اساس رژیم‌های دوز پیچیده مناسب باشند (مانند متناوب و پالس درمانی). علاوه بر این، داده های فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک ضروری ممکن است وجود نداشته باشد.

Recent years have seen enormous advances in the field of protein and peptide engineering and a greater understanding in the way in which biological response modifiers function in the body. It is now possible through the use of recombinant DNA techniques, or by solid phase protein synthesis, to produce significant quantities of a wide variety of regulatory agents that are therapeutically applicable. The list of these response modifiers expands almost daily to include interferons, macrophage activation factors, neuropeptides and agents that may have potential in cardiovascular disease, inflammation, contraception etc. Prospects to use some of these materials in medicine have reached the stage where products have either been approved by regulatory authorities or are the subject of applications as investigatory drugs or as new therapeutic agents. In some uses the pertinent agent will be administered on an acute basis in the form of a simple injection, as, for example, the use of a tissue plasminogen activator for the treatment of coronary infarct. In other cases regulatory proteins and peptides are indicated for chronic therapy and here they will need to be administered by an appropriate delivery system. Unfortunately, the research on delivery systems for peptides and proteins has not kept pace with the rapid progress in biotechnology and, consequently, there are presently few systems that are entirely appropriate for the administration of macromolecular drugs according to complex dosage regimens, (eg intermittent and pulsed therapy). Furthermore essential pharmacokinetic and pharmacodynamic data may be missing.