Deleuze, Kierkegaard and the Ethics of Selfhood

اندرو جامپل-پتزینگر تفسیر ژیل دلوز از سورن کیرکگارد را دنبال می‌کند. او دیدگاهی از اخلاق و خودخواهی ارائه می‌کند که به نظریه‌های قضاوت اخلاقی و خودخواهی مبتنی بر اشکال هویتی پایدار و جوهرگرا پاسخ می‌دهد. جمپل-پتزینگر با شروع از رد مشترک این دسته از قضاوت های اخلاقی، و نگاه کردن به پروژه های مشترک اخلاقی آنها به عنوان یک موضوع اساسی برای تبدیل شدن به یک انسان، استدلال می کند که مفهومی از هنجارگرایی که به ایده های رشد و غلبه بر خود امتیاز می دهد، در عین حال تشخیص اهمیت و نیاز به ارزش های مناسب برای داشتن یک زندگی قابل زندگی.

Andrew Jampol-Petzinger pursues Gilles Deleuze’s significantly under-discussed interpretation of Søren Kierkegaard. He presents a view of ethics and selfhood that responds to theories of moral judgment and selfhood based on stable, substance-orientated forms of identity. Starting from their common rejection of these categories of moral judgement, and looking at their shared projects of ethics as fundamentally a matter of becoming who one is, Jampol-Petzinger argues for a conception of normativity that privileges ideas of growth and self-overcoming while also recognizing the importance and need for values adequate to leading a liveable life.