Degradable Aliphatic Polyesters

علاقه مجدد به پلی استرهای آلیفاتیک منجر به توسعه مواد مهم در زمینه های زیست پزشکی و زیست محیطی شده است. عمدتاً موادی مانند هموپلیمرهای PLA و PCL تاکنون در بیشتر کاربردها مورد استفاده قرار گرفته‌اند. بسیاری از مونومرهای دیگر نیز وجود دارند که می توان از آنها استفاده کرد. ساختارهای مولکولی مختلف طیف وسیع تری از خواص فیزیکی و همچنین امکان تنظیم سرعت تخریب را به همراه می آورند. با استفاده از انواع مختلف آغازگرها و کاتالیزورها، پلیمریزاسیون حلقه باز لاکتون ها و لاکتیدها ساختارهای مولکولی پیشرفته ای را برای ماکرومولکول ها فراهم می کند. در آینده، پلیمرهای قابل تجزیه جدید باید بتوانند در متابولیسم طبیعت شرکت کنند. چند نمونه از پلیمرهای جدید با خواص ذاتی مطلوب از نظر زیست محیطی مانند تجدید پذیری و تجزیه پذیری و مجموعه ای از مونومرهای جالب موجود در متابولیسم ها و چرخه های طبیعت ارائه شده است.

A renewed interest in aliphatic polyesters has resulted in developing materials important in the biomedical and ecological fields. Mainly materials such as PLA and PCL homopolymers have so far been used in most applications. There are many other monomers which can be used. Different molecular structures give a wider range of physical properties as well as the possibility of regulating the degradation rate. By using different types of initiators and catalysts, ring-opening polymerization of lactones and lactides provides macromolecules with advanced molecular architectures. In the future, new degradable polymers should be able to participate in the metabolism of nature. Some examples of novel polymers with inherent environmentally favorable properties such as renewability and degradability and a series of interesting monomers found in the metabolisms and cycles of nature are given.