Deficit Politics in the USA: Taxes, Spending and Fiscal Disconnect

از درگیری‌های بین فدرالیست‌ها و جمهوری‌خواهان در دهه 1790 تا امروز، نبردهای حزبی بر سر مالیات، هزینه‌ها و بدهی‌های عمومی توسعه سیاسی آمریکا را شکل داده است. این نبردها قبلاً توسط هنجارهای مالی محدود می شد که بودجه متعادل و بدهی کم را الزامی می کرد. پرزیدنت جورج واشنگتن در سخنرانی خداحافظی خود به ملت توصیه کرد که با استفاده از «حداکثر احتیاط از اعتبار عمومی» «قدردانی کند».

اما در دهه 1980، کاهش مالیات و افزایش مخارج ایجاد شد. کسری ساختاری بزرگ و سطوح بدهی بسیار بالاتر. تنها با یک وقفه کوتاه در اواخر دهه 1990، سیاست کسری بودجه از آن زمان به عنوان پایه اصلی بوده است.

در این دوره، حزب جمهوری خواه کاهش مالیات های بزرگی را تصویب کرد اما نتوانست برنامه های بزرگ استحقاقی را که همچنان افزایش می یابد کاهش دهد. خرج کردن به همین ترتیب، حزب دموکرات نقش داخلی دولت را گسترش داده است، اما مالیات گسترده ای را که در دهه 1990 حمایت می کرد، کنار گذاشته است. تأمین بودجه برنامه داخلی آنها با درآمدهای مشابه اکنون برای دموکرات ها به همان اندازه که کاهش حقوق برای جمهوری خواهان نامطلوب است، به بن بست فعلی سیاست مالیاتی جمهوری خواهان، سیاست هزینه های دموکرات، و کسری بودجه و بدهی های فزاینده کمک می کند. خطرات اقتصادی این امر جدی است، با این حال پایانی برای دوران سیاست کسری در هیچ کجا قابل مشاهده نیست.

From the clashes between Federalists and Republicans in the 1790s until today, partisan battles over taxing, spending, and public debt have shaped American political development. These battles were formerly constrained by fiscal norms that mandated balanced budgets and low debt. In his Farewell Address, President George Washington counseled the nation to "cherish public credit" by using "it as sparingly as possible".

In the 1980s, however, tax cuts and spending increases created large structural deficits and much higher debt levels. With only a brief interruption in the late 1990s, deficit politics has been a mainstay ever since.

Over this period, the Republican party has passed large tax cuts but failed to retrench the large entitlement programs that continue to raise spending. Likewise, the Democratic party has expanded the domestic role of government but has abandoned the broad-based taxation it supported in the 1990s. Funding their domestic agenda with matching revenues is now as unappealing for Democrats as entitlement cutbacks are for Republicans, contributing to the current stalemate of Republican tax policy, Democratic spending policy, and soaring deficits and debt. The economic risks this entails are serious, yet an end to the era of deficit politics is nowhere in sight.