Defensive Relativism: The Use of Cultural Relativism in International Legal Practice

نسبیت گرایی دفاعی توضیح می دهد که چگونه دولت ها در سراسر جهان از نسبیت گرایی فرهنگی در استدلال حقوقی برای مخالفت با قوانین بین المللی حقوق بشر استفاده می کنند. استدلال‌های نسبی‌گرایانه دفاعی در دادگاه‌های بین‌المللی، در کمیته‌هایی که توسط معاهدات حقوق بشر تأسیس شده‌اند، و در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد ظاهر می‌شوند. هدف از استدلال‌های نسبی‌گرایانه دفاعی، مستثنی ساختن یک دولت از اجرای قوانین بین‌المللی حقوق بشر، یا جلوگیری از تکامل قوانین بین‌المللی حقوق بشر است، زیرا این امر با سنت‌های فرهنگی که دولت مهم می‌داند تداخل می‌کند. این یک اتفاق روزمره در حقوق بین‌الملل حقوق بشر است و استدلال‌های نسبی‌گرایانه دفاعی می‌تواند توسط انواع مختلف دولت‌ها مورد استفاده قرار گیرد. هدف نهایی نسبیت گرایی دفاعی این است که به دولت اجازه دهد تا مطابق با حقوق بشر به نظر برسد و در عین حال قوانین بین المللی حقوق بشر را اجرا نکند.

با استفاده از طیف وسیعی از مواد، مانند گزارش های دولتی در مورد کنوانسیون در مورد حذف همه اشکال تبعیض علیه زنان (CEDAW) و پرونده های دادگاه اروپایی حقوق بشر در مورد آزادی مذهب، این کتاب بررسی قطعی نسبی گرایی دفاعی را ارائه می دهد. فردریک کاول معتقد است که نسبیت گرایی تدافعی در مورد شیوه های جایگزین قوانین حقوق بشر یا بحث در مورد منشاء یا مشروعیت حقوق بشر به عنوان یک مفهوم نیست. نسبی گرایی دفاعی در عوض انواع استدلال های تاکتیکی است که توسط دولت ها برای توجیه نادیده گرفتن قوانین بین المللی حقوق بشر استفاده می شود. با این حال، همانطور که کاول نتیجه می گیرد، نسبی گرایی دفاعی را نمی توان از قانون حذف کرد، زیرا بازتاب تنش های حل نشده درباره ماهیت معنای جهانی بودن حقوق است.

Defensive Relativism describes how governments around the world use cultural relativism in legal argument to oppose international human rights law. Defensive relativist arguments appear in international courts, at the committees established by human rights treaties, and at the United Nations Human Rights Council. The aim of defensive relativist arguments is to exempt a state from having to apply international human rights law, or to stop international human rights law evolving, because it would interfere with cultural traditions the state deems important. It is an everyday occurrence in international human rights law and defensive relativist arguments can be used by various types of states. The end goal of defensive relativism is to allow a state to appear human rights compliant while at the same time not implementing international human rights law.

Drawing on a range of materials, such as state reports on the Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination Against Women (CEDAW) and cases from the European Court of Human Rights involving freedom of religion, this book provides a definitive survey of defensive relativism. Crucially, Frederick Cowell argues, defensive relativism is not about alternative practices of human rights law, or debates about the origins or legitimacy of human rights as a concept. Defensive relativism is instead a variety of tactical argument used by states to justify ignoring international human rights law. Yet, as Cowell concludes, defensive relativism can’t be removed from the law, as it is a reflection of unresolved tensions about the nature of what it means for rights to be universal.