Defending Muhammad in Modernity

در این مطالعه پیشگامانه، شرالی تارین جامع‌ترین و به لحاظ نظری درگیر کار تا به امروز را در مورد آنچه که مسلماً طولانی‌ترین، پیچیده‌ترین و بحث‌انگیزترین مناقشه در اسلام مدرن است ارائه می‌کند: بحث بارلوی-دیوبندی. گروه‌های بارلوی و دیوبندی دو جهت‌گیری هنجاری/جنبش اصلاحی هستند که در جنوب آسیای استعماری آغاز شده‌اند. تقریباً دویست سال آغاز این جدل را از زمان حال جدا می کند. با این حال، شبح آن همچنان به احساسات مذهبی مسلمانان پسااستعماری جنوب آسیا، هم در منطقه و هم در جوامع دیاسپورا در سراسر جهان ادامه می‌دهد.

دفاع از محمد در مدرنیته گرایش رایج به نگریستن چنین لحظاتی از رقابت‌های درون‌اسلامی را از طریق منشور باینری‌های لیبرال سکولار مشکل‌ساز و در عین حال قدرتمند مانند حقوقی/عرفانی، میانه‌رو/تندرو و اصلاح‌طلب/سنت‌گرا به چالش می‌کشد. تارین استدلال می‌کند که بحث بارلوی-دیوبندی در عوض توسط آنچه او «الهیات سیاسی رقیب» می‌نامد متحرک شده است که - در برهه‌ای از تاریخ مسلمانان هند که با از دست دادن و بحران حاکمیت سیاسی مشخص شده است - دیدگاه‌های متضاد رابطه هنجاری بین حاکمیت الهی را بیان کردند. کاریزمای نبوی، و تمرین زندگی روزمره. این کتاب بر اساس مطالعه دقیق منابع چاپی و خطی قبلاً ناشناخته به زبان‌های عربی، فارسی و اردو در اواخر قرن هجدهم و کل قرن نوزدهم، در حوزه‌های اغلب متفاوت مطالعات دینی، مطالعات اسلامی، جنوب مداخله و ادغام می‌شود. مطالعات آسیایی، مطالعات سکولاریسم انتقادی، و الهیات سیاسی.