Defenders of the Text: The Traditions of Scholarship in an Age of Science, 1450-1800

آنتونی گرافتون به سبک بهترین نویسندگان تاریخی که گذشته را برای خواننده زنده می کنند، دانشمند و ظریف است. گرافتون در ارائه‌ای تمام‌مقیاس از دنیای دانش‌آموزی، از رنسانس تا دوره مدرن، با جزئیات سه‌بعدی چهره‌های مهمی مانند پولیزیانو، اسکالیگر، کپلر و ولف را پیش روی ما قرار می‌دهد. او توجه را به تداوم، لحظات بحران و تغییر جهت جلب می کند.

موضوع اصلی در مدافعان متن، رابطه بین اومانیسم و ​​علم از اواسط قرن پانزدهم تا آغاز دوره مدرن است. رفتارهای اومانیسم رنسانس در انگلیسی بر تعهد اومانیست‌ها به بلاغت، اخلاق و سیاست تأکید کرده و اومانیست‌ها را متهم کرده‌اند که بر موضوعات ادبی تمرکز می‌کنند تا به تحقیق در دنیای واقعی از طریق پیشرفت‌های جدید در علم، فلسفه و سایر رشته‌های فنی. این کتاب تجدیدنظرطلب نشان می‌دهد که انسان‌گرایی نه یک کار ساده و نه غیرعملی بود، بلکه دست در دست علم در توسعه یادگیری مدرن کار می‌کرد.

آنتونی گرافتون تصریح می کند که اومانیسم تا قرن هجدهم بخشی جدایی ناپذیر و حیاتی از فرهنگ اروپایی باقی ماند و یک جزء فنی از خود - زبان شناسی کلاسیک - را حفظ کرد که به صورت غنی، متنوع و غیرمنتظره توسعه یافت. راهی مانند هر حوزه دیگری از اندیشه اروپایی. توجه به متن، انسان‌گرایان را بر آن داشت تا طیف وسیعی از روش‌ها و روش‌هایی را توسعه دهند که به علم و یادگیری برای قرن‌های آینده قدرت بخشید. گرافتون ظرفیت مستمر متون کلاسیک را برای برانگیختن کار نوآورانه هم در فلسفه و هم در فلسفه نشان می دهد و تعدادی از ارتباطات نزدیک و مهم بین انسان گرایی و علوم طبیعی را دنبال می کند. کتاب او برای مورخان روشنفکر، دانشجویان کلاسیک و سنت کلاسیک و مورخان علوم اولیه مدرن مهم خواهد بود.

Anthony Grafton is erudite and elegant in the style of the best historical writers who make the past come alive for the reader. In a full-scale presentation of the world of scholarship, from the Renaissance to the modern period, Grafton sets before us in three-dimensional detail such seminal figures as Poliziano, Scaliger, Kepler, and Wolf. He calls attention to continuities, moments of crisis, and changes in direction.

The central issue in Defenders of the Text is the relation between humanism and science from the mid-fifteenth century to the beginning of the modern period. Treatments of Renaissance humanism in English have emphasized the humanists' commitment to rhetoric, ethics, and politics and have accused the humanists of concentrating on literary matters in preference to investigating the real world via new developments in science, philosophy, and other technical disciplines. This revisionist book demonstrates that humanism was neither a simple nor an impractical enterprise, but worked hand-in-hand with science in developing modern learning.

Anthony Grafton makes clear that humanism remained an integral and vital part of European culture until the eighteenth century, maintaining a technical component of its own--classical philology--which developed in as rich, varied, and unexpected a way as any other field of European thought. Attention to the text led the humanists to develop a whole range of cools and methods that lent power to science and learning for centuries to come. Grafton shows the continued capacity of classical texts to provoke innovative work in both philology and philosophy, and traces a number of close and important connections between humanism and natural science. His book will be important to intellectual historians, students of the classics and the classical tradition, and historians of early modern science.