Declaration

این یک مانیفست نیست. مانیفست‌ها نگاهی اجمالی به دنیایی در آینده ارائه می‌دهند و همچنین سوژه را به وجود می‌آورند که اگرچه اکنون فقط یک شبح باید تحقق یابد تا عامل تغییر شود. مانیفست ها مانند پیامبران باستانی عمل می کنند که با قدرت بینش خود افراد خود را می آفرینند. جنبش‌های اجتماعی امروز نظم را معکوس کرده و اعلامیه‌ها و پیامبران را منسوخ کرده‌اند. عوامل تغییر قبلاً به خیابان‌ها و میدان‌های شهر سرازیر شده‌اند و نه تنها حاکمان را تهدید و سرنگون کرده‌اند، بلکه تصورات دنیایی جدید را نیز تداعی می‌کنند. مهمتر از آن، شاید این باشد که انبوهی از مردم با منطق و عملکرد، شعارها و خواسته های خود مجموعه جدیدی از اصول و حقایق را اعلام کرده اند. چگونه اعلامیه آنها می تواند مبنایی برای تشکیل یک جامعه جدید و پایدار باشد؟ چگونه آن اصول و حقایق می توانند ما را در ابداع مجدد نحوه ارتباط خود با یکدیگر و دنیای خود راهنمایی کنند؟ در طغیان خود، انبوهی از مردم باید گذر از اعلامیه به قانون اساسی را کشف کنند.

This is not a manifesto. Manifestos provide a glimpse of a world to come and also call into being the subject, who although now only a specter must materialize to become the agent of change. Manifestos work like the ancient prophets, who by the power of their vision create their own people. Today's social movements have reversed the order, making manifestos and prophets obsolete. Agents of change have already descended into the streets and occupied city squares, not only threatening and toppling rulers but also conjuring visions of a new world. More important, perhaps, the multitudes, through their logics and practices, their slogans and desires, have declared a new set of principles and truths. How can their declaration become the basis for constituting a new and sustainable society? How can those principles and truths guide us in reinventing how we relate to each other and our world? In their rebellion, the multitudes must discover the passage from declaration to constitution.