Death, Time and Mortality in the Later Novels of Don DeLillo

این کتاب اولین مطالعه سیستماتیک مرگ را در رمان‌های بعدی دون دلیلو ارائه می‌کند. این فیلم بر روی دنیای زیرین تا سکوت، همراه با رمان صدای سفید او در سال 1984، که در آن ترس از مرگ بیش از همه بر قهرمان‌های داستان غالب است، تمرکز دارد. این مطالعه هشت رمان را پوشش می‌دهد که نشان‌دهنده پیشرفت یکی از فیلسوف‌ترین و معتبرترین رمان‌نویس‌هایی است که به زبان انگلیسی می‌نویسد.

مرگ، در رابطه نزدیکش با زمان، زمانمندی و گذرا، موضوع یا موتیف مداومی در آثار دون دلیلو بوده است. آثار بعدی او با نشانه‌ها و واکنش‌های فرهنگی و روان‌شناختی فرهنگی و روان‌شناختی که مرگ برمی‌انگیزد نشان می‌دهد. «تعمل در مردن» او حول مکانیسم‌های دفاعی و خیال‌پردازی‌های تخریب، جاودانگی و کریونیک، جانشین‌های پنهان و آشکار، مصرف‌گرایی و رسانه‌ها، و نابودی بدن می‌چرخد. شخصیت‌های او خود را به سوگ می‌سپارند و دچار روان‌پریشی، افسردگی و ظهور پوچی می‌شوند.

با این حال نوشتن درباره‌ی مرگ نیز به معنای مواجهه با ابهام و ناتوانی در بازنمایی «مرگ» است. کتاب استفاده دلیلو را در نظر می‌گیرد. زبانی که در آن زمانمندی و چیزی شبیه "مرگ" ممکن است آشکار شود. این کتاب با تبدیل زمان و مرگ به هنر، با آخرالزمان به عنوان موضوعی محوری و تکراری، و به عنوان نوعی ضدیت، تجلی می‌پردازد.

این مطالعه در نهایت تأملاتی را در مورد معنای مرگ در عصری کاملاً مشروط به رسانه و فناوری و تحت سلطه سرمایه داری مالی و مصرف گرایی. با وجود همه حواس‌پرتی‌ها، مرگ همچنان یک حضور شوم است که نه تنها قهرمان‌های دلیلو را درگیر کرده است.

This book offers the first systematic study of death in the later novels of Don DeLillo. It focuses on Underworld to The Silence, along with his 1984 novel White Noise, in which the fear of death dominates the protagonists most hauntingly. The study covers eight novels, which mark the development of one of the most philosophical and prestigious novelists writing in English.

Death, in its close relation to time, temporality and transience, has been an ongoing subject or motif in Don DeLillo’s oeuvre. His later work is shot through with the cultural and sociopsychological symptoms and responses death elicits. His "reflection on dying" revolves around defensive mechanisms and destruction fantasies, immortalism and cryonics, covert and overt surrogates, consumerism and media, and the mortification of the body. His characters give themselves to mourning and are afflicted with psychosis, depression and the looming of emptiness.

Yet writing about death also means facing the ambiguity and failing representability of "death." The book considers DeLillo’s use of language in which temporality and something like "death" may become manifest. It deals with the transfiguration of time and death into art, with apocalypse as a central and recurring subject, and, as a kind of antithesis, epiphany.

The study eventually proposes some reflections on the meaning of death in an age fully contingent on media and technology and dominated by financial capitalism and consumerism. Despite all the distractions, death remains a sinister presence, which has beset the minds not only of DeLillo’s protagonists.