Dear Self

خودت عزیز، تو کافی هستی. تو همیشه کافی بودی تو همیشه کافی خواهی بود من به تو افتخار می کنم. همیشه. امیدوارم آن را بدونی. من به شجاعت و سرسختی که دارید، همراه با همه دستاوردهای شگفت انگیز شما افتخار می کنم. من بسیار به این همه عشقی که با دیگران و مهمتر از همه با خودتان به اشتراک گذاشته اید افتخار می کنم. دوستت دارم. ایرادات و عیوب گنجانده شده است. متاسفم که اینقدر طول کشید تا یاد گرفتم چگونه تمام آنچه بودی، همه چیزهایی که هستی، و همه چیزهایی که خواهی بود را درک کنم و ستایش کنم.

Dear Self, You are enough. You have always been enough. You will always be enough. I'm so proud of you. Always. I hope you know that. I'm proud of the courage and the tenacity you possess, along with all of your amazing accomplishments. I'm so immensely proud of all the love you've shared with others but most importantly with yourself. I love you. Flaws and imperfections included. I'm sorry it took me so long to learn how to fathom and praise all that you were, all that you are, and all that you will be.