دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [3 ed.]
نویسندگان: Paul CERF
سری:
ناشر: Imprimerie St-Paul, S.A.
سال نشر: 1981
تعداد صفحات: 292
زبان: French
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 14 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب De l'épuration au Grand-Duché de Luxembourg après la seconde guerre mondiale به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تطهیر در دوک نشین بزرگ لوکزامبورگ پس از جنگ جهانی دوم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
تطهیر در دوک نشین بزرگ لوکزامبورگ پس از جنگ جهانی دوم ================================================= ========================= پل سرف ویرایش سوم 1981 Imprimerie St-Paul، S.A. لوکزامبورگ چاپ اول: آوریل 1980 چاپ دوم: ژوئن 1980 چاپ سوم: ژوئن 1981 پیشگفتار چاپ سوم ========================== 84000 لوکزامبورگ، اعضای سازمان طرفدار نازی VDB، عددی خیرهکننده در نگاه اول، که بسیاری از خوانندگان لوکزامبورگی نسخههای قبلی را که در سالهای 1940-1944 زیر چکمه نازیها زندگی میکردند، برانگیخت. که سوالاتی را در میان جوانان و خوانندگان خارجی که با تاریخ معاصر لوکزامبورگ ناآشنا بودند، ایجاد کرد. بنابراین، با خطر تکرار حرفهایم، کاملاً واضح میگویم: واضح است که هرگز 84000 لوکزامبورگ با آلمانیها همکاری نکردهاند. دهها هزار لوکزامبورگی وجود داشتند که بهطور خودکار و/یا به زور در پروندههای VDB ثبت شده بودند، که مقامات آن اولین کسانی بودند که عدم وجود هرگونه اهمیت سیاسی را تشخیص دادند. تعداد انگشت شماری از لوکزامبورگ ها بودند که به دلایل مختلف در کنار اشغالگران نازی بودند. اما جمعیت لوکزامبورگ در اکثریت خود از 10 می 1940 هرگونه همکاری با نازی ها را رد کردند. روزی باید تاریخ این مقاومت مردم کوچک در آشفتگی وحشتناک جنگ جهانی دوم را نوشت. این یک مقاومت مسلحانه نبود، محدودیتهای سرزمینی و پیکربندی جغرافیایی به آن کمک نمیکرد. این مقاومتی از دل و جان بود که تبلیغات خستگی ناپذیر اما بسیار احمقانه، علیرغم شهرتش، هرگز نتوانست آن را بشکند. این مقاومت سرسختانه لوکزامبورگرها بود که باعث شکست در اکتبر 1941 به اصطلاح سرشماری جمعیت شد، اما در حقیقت حاوی یک سؤال ترفندی در مورد زبان مادری بود: علیرغم یک کمپین شدید مستی، با تهدید در همه ژانرها و با هدف تشویق مردم لوکزامبورگ به پاسخ به این که زبان مادری آنها آلمانی است، پاسخ 99٪ بود: لوکزامبورگی. این مقاومت سرسختانه لوکزامبورگها بود که منشأ اعتصاب اوت 1942 بود که در اعتراض به خدمت سربازی اجباری در ارتش آلمان، زندگی اقتصادی و عمومی کشور را فلج کرد. فرمان؛ حمله جمعیت غیرمسلح به بزرگترین قدرت نظامی جهان که در آن زمان نیروهایش اروپا را از قفقاز تا پیرنه را اشغال کرده بودند. اعتصاب بلاعوض، زیرا پیشاپیش محکوم به شکست است. اعتصاب خونین، سرکوب شده با وحشیانه، اما با این وجود ضربه بزنید. به همین نسبت، لوکزامبورگها بهای سنگینی را برای آزادی خود پرداختند که پس از روسها و لهستانیها، سنگینترین قیمت بود. آنها درسی از وطن پرستی ندارند که از کسی بگیرند. پیوند همکاری هرگز انجام نشد، پدیده طرد تقریباً کامل بود. اما این همکاری وجود داشت، نمی توان از حقایق ناخوشایند تاریخی فرار کرد. این حقایق است که من سعی کرده ام آشکار کنم. روزی که نقاشی دیواری زندگی لوکزامبورگهای تحت اشغال آلمان در طول جنگ جهانی دوم به طور کامل نقاشی شود، فصل دردناک همکاری میتواند به طور کاملاً طبیعی و با نسبتهای مناسب در آن جای بگیرد. چهل سال پس از این وقایع، زمان افسانه باید جای خود را به زمان حافظه، رها شده از بستری گاه مبهم و پرشور، و به دوران حقیقت آرام بدهد. واترلو، اکتبر 1980 منابع ======= مستندات: ژان لازار، دانیل شوال، ماری جو توماس بررسی نسخه خطی: اگنس بیهلر عکس ها: آرشیو ایالتی، ژان پیر کناردی، هانری کخ کنت، آرشیو "لوکزامبرگر ورت"، Photo-Hall Bertogne. کاریکاتور: آرشیو “tageblatt” کلفون ======== نزدیک به 10000 پرونده جنایی از همدستان سیاسی، 20000 پرونده اداری، 2272 محکومیت برای احکام مختلف، از جمله 12 حکم اعدام، 1186 لوکزامبورگی سلب تابعیت، بیش از 5000 نفر پرتاب شده به زندان ها و اردوگاه های کار، ارزیابی غیرمنتظره ای از کار را نشان می دهد. لوکزامبورگ با اشغالگران نازی. چگونه ممکن بود که لوکزامبورگی ها مشتاقانه در کار تخریب کشور خود شرکت کنند؟ چگونه خود را به تقبیح، تقبیح و گاهی شکنجه هموطنان خود وام دادند؟ به این سؤالات دردناک، نویسنده تلاش می کند تا پاسخی آرام و عینی ارائه دهد. او فرآیند تصفیه را بدون در نظر گرفتن اشتباهات تجزیه و تحلیل می کند. کتابی که 30 سال پس از این وقایع دردناک در زمان خود می آید، عکسی بدون روتوش از یکی از بحث برانگیزترین قسمت های تاریخ معاصر دوک نشین بزرگ لوکزامبورگ ارائه می دهد. ---- پل سرف، متولد 1929، روزنامهنگار سابق در لوکزامبورگ، مسئول مطبوعاتی کمیسیون جوامع اروپایی در بروکسل، یکی از آگاهترین آگاهان تاریخ معاصر لوکزامبورگ است. دانش کامل او در مورد پرونده های پشتیبانی شده توسط اسناد گسترده، او را قادر می سازد تا مشکلات و رویدادهایی را که تاکنون به مناطق خاکستری تنزل داده اند، روشن کند.
De l'épuration au Grand-Duché de Luxembourg après la seconde guerre mondiale ============================================================================ Paul Cerf Troisième édition 1981 Imprimerie St-Paul, S.A. Luxembourg 1ère édition: avril 1980 2ème édition: juin 1980 3ème édition: juin 1981 Préface à la 3ème édition ========================= 84.000 Luxembourgeois, membres de l'organisation pronazie VDB, chiffre effarant à première vue, qui a irrité maint lecteur luxembourgeois des précédentes éditions ayant vécu les années 1940-1944 sous la botte nazie; qui a suscité des questions parmi les jeunes et les lecteurs étrangers, peu familiers de l'histoire contemporaine luxembourgeoise. Je serai donc très clair, au risque de me répéter: il est évident qu'il n'y eut jamais 84.000 Luxembourgeois qui collaborèrent avec les Allemands. Il y eut des dizaines de milliers de Luxembourgeois, inscrits d'office et/ou de force dans les fichiers de la VDB, dont les responsables étaient les premiers à reconnaître l'absence de toute signification politique; il y eut une poignée de Luxembourgeois qui, pour des motifs divers, furent du côté des occupants nazis. Mais la population luxembourgeoise, dans sa grande majorité, rejeta dès le 10 mai 1940 toute forme de collaboration avec les nazis. Il faudra un jour écrire l'histoire de cette résistance d'un petit peuple dans l'affreuse tourmente de la deuxième guerre mondiale. Ce ne fut pas une résistance armée, les limites territoriales et la configuration géographique ne s'y prêtant pas; ce fut une résistance des coeurs et des âmes qu'une propagande inlassable, mais très stupide, en dépit de sa réputation, ne parvint à aucun moment à briser. Ce fut la résistance têtue des Luxembourgeois qui fit échouer en octobre 1941 un soit-disant recensement de la population, mais qui, en réalité renfermait une question-piège sur la langue maternelle: malgré une virulente campagne d'intoxication, assortie de menaces en tous genres et ayant pour but d'inciter les Luxembourgeois à répondre que leur langue maternelle était l'allemand, la réponse fut à 99%: le luxembourgeois. Ce fut la résistance butée des Luxembourgeois qui fut à l'origine d'une grève en août 1942, qui paralysa la vie économique et publique du pays, en protestation contre le service militaire obligatoire dans l'armée allemande, que le «Gauleiter» venait de décréter; grève d'une population désarmée contre la plus grande puissance militaire du monde, dont les troupes, à l'époque, occupaient l'Europe du Caucase aux Pyrénées; grève gratuite, car vouée d'avance à l'échec; grève sanglante, réprimée avec férocité, mais grève quand même. En proportion, les Luxembourgeois ont payé un lourd tribut pour leur liberté, le plus lourd après les Russes et les Polonais. Ils n'ont de leçon de patriotisme à recevoir de personne. La greffe de la collaboration n'a jamais pris, le phénomène de rejet a été quasi total. Mais la collaboration a existé, on ne peut escamoter les vérités historiques désagréables ; ce sont ces vérités que je me suis efforcé de mettre à nu. Le jour où la fresque de la vie des Luxembourgeois sous l'occupation allemande pendant la deuxième guerre mondiale sera peinte dans sa totalité, le douloureux chapitre de la collaboration pourra s'y insérer tout naturellement et dans ses justes proportions. Quarante ans après ces événements, le temps de la légende doit laisser place à celui du souvenir, dégagé d'un contexte parfois obscur et passionnel, et à celui de la vérité sereine. Waterloo, octobre 1980 Sources ======= Documentation: Jean Lasar, Daniel Schwall, Marie-Jo Thomas Révision du manuscrit: Agnès Biehler Photos: Archives de l'Etat, Jean-Pierre Conrardy, Henri Koch-Kent, Archives «Luxemburger Wort», Photo-Hall Bertogne. Caricatures: Archives «tageblatt» Colophon ======== Près de 10.000 dossiers pénaux de collaborateurs politiques, 20.000 dossiers administratifs, 2.272 condamnations à des peines diverses, dont 12 condamnations à mort, 1.186 Luxembourgeois déchus de leur nationalité, plus de 5.000 personnes jetées dans des prisons et camps de travail, voilà l'effarant bilan chiffré de la collaboration des Luxembourgeois avec l'occupant nazi. Comment fut-il possible que des Luxembourgeois participent d'enthousiasme à l'oeuvre de destruction de leur patrie? Comment se prêtèrent-ils à la dénonciation, à la délation, parfois à la torture de leurs propres compatriotes? A ces questions angoissantes, l'auteur s'efforce d'apporter une réponse sereine et objective. Il analyse le processus de l'épuration, sans en escamoter les bavures. Un livre, qui 30 ans après ces douloureux événements vient à son heure, dresse la photographie sans retouche d'un des épisodes les plus controversés de l'histoire contemporaine du Grand-Duché de Luxembourg. ---- Paul Cerf, né en 1929, ancien journaliste à Luxembourg, fonctionnaire de presse auprès de la Commission des Communautés européennes à Bruxelles, est un des connaisseurs les plus avertis de l'histoire contemporaine luxembourgeoise. Sa solide connaissance des dossiers appuyée sur une documentation très étoffée le mettent à même d'apporter un éclairage à des problèmes et événements relégués jusqu'à ce jour dans des zones d'ombres.