دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1 نویسندگان: Prof. Dr. Ernst Jenckel, Dr. Helmuth Huhn (auth.) سری: Forschungsberichte des Wirtschafts- und Verkehrsministeriums Nordrhein-Westfalen 656 ISBN (شابک) : 9783663033653, 9783663045540 ناشر: VS Verlag für Sozialwissenschaften سال نشر: 1958 تعداد صفحات: 43 زبان: German فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 3 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب پیوند آلومینیوم با پلی استایرن های جایگزین کربوکسیل: علم، عمومی
در صورت تبدیل فایل کتاب Das Verkleben von Aluminium mit carboxylsubstituierten Polystyrolen به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب پیوند آلومینیوم با پلی استایرن های جایگزین کربوکسیل نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در حالی که آلومینیوم را فقط می توان با پلی استایرن خالص با قدرت چسبندگی حدود 120 کیلوگرم بر سانتی متر مربع پیوند داد، افزودن اندکی از اسیدهای کربوکسیلیک مختلف (حدود 0.5 درصد وزنی) که باید از طریق کوپلیمریزاسیون به پلی استایرن وارد شود، استحکام چسب را افزایش می دهد. دمای اتاق تا حدود 3 برابر، حدود 360 کیلوگرم بر سانتی متر است. با افزودن اسید کربوکسیلیک بیشتر، قدرت چسب دوباره کاهش می یابد. هنگامی که چسب در حلال هایی با ثابت دی الکتریک پایین اعمال می شود، این اثر بسیار قوی دارد. قابل درک است که استحکام به سرعت بالاتر از دمای انتقال شیشه ای پلی استایرن کاهش می یابد، هم در مورد پلی استایرن خالص و هم در مورد پلیمرهای مخلوط. در تمام نمونههای با قدرت چسبندگی خوب، حداقل جداسازی جزئی مواد در خط اتصال مشاهده میشود که نشاندهنده استحکام بالا در سطح مشترک بین چسب و آلومینیوم (استحکام چسبندگی) است. چسبندگی خوب بین آلومینیوم و پلیمر را می توان به عنوان تشکیل نمک گروه های اسید آزاد با آلومینیوم فلزی، یا به عنوان یک پیوند هیدروژنی بین گروه های COOH و یک لایه اکسید آلومینیوم سطحی درک کرد. این سوال باید باز بماند، اگرچه تشکیل نمک در کوپلیمر با 50٪ اسید مالئیک می تواند به صورت تحلیلی اثبات شود. با این حال، حداکثر قدرت چسبندگی با افزایش محتوای کربوکسیلیک اسید را نمی توان با تشکیل انیدرید مرتبط دانست، زیرا تشکیل انیدرید را نمی توان در یک کوپلیمر با مونو متیل مالئات تشخیص داد. انیدرید در یک کوپلیمر با اسید مالئیک تشکیل می شود، اما فقط به درصد کمی، به طوری که حداکثر قدرت چسبندگی را نمی توان با این توضیح داد.
Während mit reinem Polystyrol Aluminium nur mit einer Haftfestigkeit von 2 etwa 120 kg/cm verklebt werden kann, erhöht ein geringer Zusatz von verschiedenen Carbonsäuren (etwa 0,5 Gewichtsprozent), die durch Misch polymerisation in das Polystyrol eingebaut sein müssen, die Haftfestig 2 keit bei Zimmertemperatur auf etwa das 3fache, etwa 360 kg/cm . Bei hö heren Zusätzen an Carbonsäure wird die Haftfestigkeit wieder geringer. Dies wirkt sich besonders stark aus, wenn der Klebstoff in Lösungsmit teln mit niedriger Dielektrizitätskonstante aufgetragen wird. Oberhalb der Einfriertemperatur des Polystyrols nimmt die Festigkeit verständli cherweise rasch ab, und zwar bei reinem Polystyrol sowohl wie bei Misch polymerisat. In allen Proben mit guter Haftfestigkeit wird mindestens teilweise eine Materialtrennung in der Klebfuge beobachtet, was auf eine besonders hohe Festigkeit in der Grenzfläche zwischen Klebstoff und Aluminium (Adhäsionsfestigkeit) hinweist. Die gute Haftung zwischen Aluminium und Polymerisat könnte als Salzbildung der freien Säuregruppen mit dem metallischen Aluminium, oder auch als Wasserstoffbrückenbindung' zwischen den COOH-Gruppen und einer oberflächlichen Aluminiumoxyd schicht verstanden werden. Diese Frage muß offenbleiben, obgleich Salz bildung im Mischpolymerisat mit 50 % Maleinsäure analytisch nachgewiesen werden konnte. Jedoch kann das ausgeprägte Maximum der Haftfestigkeit mit zunehmendem Gehalt an Carbonsäure nicht mit einer Anhydridbildung in Verbindung gebracht werden, denn in einem Mischpolymerisat mit Malein säuremonomethylester läßt sich eine Anhydridbildung überhaupt nicht nachweisen; in einem Mischpolymerisat mit Maleinsäure wird zwar Anhydrid gebildet, aber nur zu einem geringen Prozentsatz, so daß damit das aus geprägte Maximum der Haftfestigkeit nicht erklärt werden kann.
Front Matter....Pages 1-7
Die Haftfestigkeit verschieden modifizierter Polystyrole an Aluminium....Pages 7-21
Haftfestigkeit und Art der Bruchfläche....Pages 21-22
Weitere Versuche zur Deutung der Haftfestigkeit carboxylsubstituierter Polystyrole....Pages 23-28
Zur Deutung der erhöhten Haftfestigkeit in carboxylsubstituierten Polystyrolen....Pages 28-31
Experimenteller Teil....Pages 31-37
Zusammenfassung....Pages 38-39
Back Matter....Pages 40-44