Das Prinzip Glück

رابرت هتلیج در کتاب «ضرورت‌ها» بیان می‌کند که شادی «بزرگ» و مبتنی بر عقل چیست. ناگفته نماند که همه برای خوشبختی تلاش می کنند. قدرت، زیبایی، ثروت و به رسمیت شناختن اهداف گرامی هستند، اما نیاز به قدرت ماندن دارند و/یا تحت تاثیر قرار دادن آنها دشوار است. بنابراین، در دنیای مدرن، به نظر می رسد سردرگمی حاکم است که راهی جز این نمی داند که هر فرد را به طور جداگانه معمار رضایت و رفاه خود اعلام کند. این راه را بر سنت دیرینه فلسفه شادی می بندد، که با وضعیت ذهنی آغاز نمی شود، بلکه با کیفیت درونی، «ضروری و کافی» کالاهای شادی آغاز می شود. هنر زندگی با این ویژگی ها و نگرش تربیت شده نسبت به آنها (فضیلت) سنجیده می شود. اگرچه ماکس وبر در تحلیل‌های جامعه‌شناختی خود، توسعه اقتضایی مدرن، کثرت ارزشی و فردیت را اجتناب‌ناپذیر و سرنوشت‌ساز اعلام می‌کند، بحث‌های او درباره «سبک زندگی» نشان می‌دهد که این امر می‌تواند با مفهوم پیشامدرن هنر زندگی مرتبط باشد.

Robert Hettlage umreißt in seinem Essential, was es mit dem „großen“, vernunftgesteuerten Glück auf sich hat. Dass alle Menschen nach dem Glück streben, gilt als selbstverständlich. Macht, Schönheit, Reichtum und Anerkennung stehen zwar als Ziele hoch im Kurs, bedürfen aber eines langen Atems und/oder sind schwer zu beeinflussen. In der modernen Welt scheint also eine Ratlosigkeit vorzuherrschen, die keinen anderen Ausweg weiß, als jeden Menschen individuell zum Schmied seiner Zufriedenheit und seines Wohlergehens zu erklären. Dadurch wird der Weg zu einer langen Tradition der Glücksphilosophie verbaut, die nicht bei der seelischen Befindlichkeit ansetzt, sondern bei der inneren, „notwendigen und hinreichenden“ Qualität der Glücksgüter. An diesen Qualitäten und der trainierten Haltung ihnen gegenüber (Tugenden) bemisst sich die Lebenskunst. Obwohl Max Weber in seinen soziologischen Analysen die Entwicklung zu modernen Kontingenz, Wertpluralität und Individualität für unabwendbar und schicksalhaft erklärt, zeigen seine Erörterungen zur „Lebensführung“, dass diese an das vormoderne Konzept der Lebenskunst anschließen kann.