Das Haager Übereinkommen von 2005: Die Derogationswirkung des Art. 6 HÜ unter besonderer Berücksichtigung des NYÜ

این کار کنوانسیون لاهه در مورد توافقنامه‌های انتخاب دادگاه (HÜ) را بررسی می‌کند که در 1 اکتبر 2015 لازم‌الاجرا شد. این مطالعه بر روی این سوال مرتبط با عمل متمرکز است که دادگاه‌های سایر ایالت‌ها می‌توانند علیرغم توافقنامه صلاحیت متفاوت، در مورد اختلاف حقوقی تصمیم بگیرند. یکی از مقررات اصلی HÜC، انحراف اساسی دادگاه های سایر کشورهای متعاهد را در موافقت نامه های صلاحیت قضایی بین المللی فراهم می کند. توضیح داده شده است که یک توافق صلاحیت قضایی باید دارای چه شرایطی باشد تا بتواند اثر انحراف را ایجاد کند و چه استثناهایی از این اصل وجود دارد. مقررات انحراف از کنوانسیون معروف و بسیار موفق سازمان ملل متحد در مورد شناسایی و اجرای آرای داوری خارجی (NYÜ) الگوبرداری شده است. با توجه به کارکرد مثال زدنی این کنوانسیون، این کتاب به بررسی رویه قضایی و آموزش در این زمینه می پردازد، آنها را ارزیابی می کند و برای تفسیر HÜ نتیجه گیری می کند.

Die Arbeit untersucht das am 1.10.2015 in Kraft getretene Haager Übereinkommen über Gerichtsstandsvereinbarungen (HÜ). Im Zentrum der Untersuchung steht die praxisrelevante Frage, wann Gerichte anderer Staaten trotz anderslautender Gerichtsstandsvereinbarung einen Rechtsstreit entscheiden können. Eine der Kernregelungen des HÜ sieht bei internationalen Gerichtsstandsvereinbarungen die grundsätzliche Derogation der Gerichte anderer Vertragsstaaten vor. Es wird dargelegt, welche Voraussetzungen eine Gerichtsstandsvereinbarung erfüllen muss, um die Derogationswirkung auszulösen und welche Ausnahmen es von diesem Grundsatz gibt. Vorbild der Derogationsregelung war das weithin bekannte, äußerst erfolgreiche UN-Übereinkommen über die Anerkennung und Vollstreckung ausländischer Schiedssprüche (NYÜ). Aufgrund der Vorbildfunktion dieses Übereinkommens sichtet das vorliegende Buch die Rechtsprechung und Lehre hierzu, wertet sie aus und zieht Schlüsse für die Auslegung des HÜ.