Das Glück, Mathematiker zu sein - Friedrich Hirzebruch und seine Zeit

این کتاب در مورد زندگی ریاضیدان فردریش هیرزبروک (1927-2012) و تعهد مادام العمر او به ریاضیات گزارش می دهد. او یکی از مهمترین ریاضیدانان زمان خود بود و کارهای برجسته ای برای بازسازی تحقیقات علمی در آلمان پس از جنگ جهانی دوم و برای همکاری ملی و بین المللی در سطوح مختلف انجام داد. تحقیقات او تأثیر زیادی بر توسعه ریاضیات مدرن داشت. از سال 1952 تا 1954 در مؤسسه مطالعات پیشرفته در پرینستون کار کرد و به دلیل اثبات قضیه ای از هندسه و توپولوژی جبری، به اصطلاح قضیه ریمان-روخ-هیرزبرخ، به شهرت جهانی رسید. در 27 سالگی به او پیشنهاد استادی در دانشگاه بن داده شد. او در سخنرانی‌های خود، زیبایی ریاضیات و خوش شانسی ریاضیدان بودن را به مخاطب القا می‌کرد. از سال 1980 هیرزبروک ریاست مؤسسه ریاضیات ماکس پلانک در بن را برعهده داشت که او آن را تأسیس کرد. او با بسیاری از ریاضیدانان و دانشمندان برجسته نیمه دوم قرن بیستم دوست بود. او همچنین به عنوان یک ریاضیدان و سازمان دهنده علم، به روابط با اسرائیل و لهستان و حل مشکلاتی که در سیستم علمی با اتحاد مجدد آلمان به وجود آمد، علاقه خاصی داشت. بیوگرافی او در عین حال بخشی از تاریخ علمی و همچنین تاریخ معاصر است، از دوران جنگ و پس از جنگ تا تغییرات سیاسی پس از سال 1990.

Das Buch berichtet über das Leben des Mathematikers Friedrich Hirzebruch (1927-2012) und seinen lebenslangen Einsatz für die Mathematik. Er war einer der bedeutendsten Mathematiker seiner Zeit und leistete Überragendes für den Wiederaufbau der wissenschaftlichen Forschung in Deutschland nach dem Zweiten Weltkrieg und für nationale und internationale Zusammenarbeit auf vielen Ebenen. Seine Forschung hatte großen Einfluss auf die Entwicklung der modernen Mathematik. 1952-1954 arbeitete er am Institute for Advanced Study in Princeton und wurde weltberühmt durch den Beweis eines Theorems aus der Algebraischen Geometrie und Topologie, des sogenannten Satzes von Riemann-Roch-Hirzebruch. Im Alter von 27 Jahren erhielt er den Ruf auf seine Professur an der Universität Bonn. In seinen Vorlesungen vermittelte er wie kaum ein Zweiter den Hörern einen Eindruck von der Schönheit der Mathematik und dem Glück, Mathematiker zu sein. Ab 1980 leitete Hirzebruch viele Jahre das von ihm gegründete Max-Planck-Institut für Mathematik in Bonn. Er war mit vielen führenden Mathematikern und Wissenschaftlern der zweiten Hälfte des 20. Jahrhunderts befreundet. Als Mathematiker und Wissenschaftsorganisator waren ihm auch die Beziehungen zu Israel und Polen und die Lösung der mit der deutschen Wiedervereinigung im Wissenschaftssystem entstandenen Probleme ein besonderes Anliegen. Seine Biografie ist zugleich ein Stück Wissenschaftsgeschichte und darüber hinaus auch Zeitgeschichte, von der Kriegs- und Nachkriegszeit bis zu den politischen Veränderungen nach 1990.