Das Bundesanleihekonsortium im Zusammenhang mit Gesamtwirtschaft, Staat, Banken und Kapitalmarkt

وضعیت مالی دولت برای مدتی کانون توجه اقتصادی و سیاسی در جمهوری فدرال بوده است. در سطح فدرال، زمان بودجه های متوازن و حتی بیشتر از مازاد بودجه، حداقل برای پنج سال گذشته از گذشته بوده است. با توجه به برنامه ریزی مالی دولت فدرال تا سال 1971، اعتبار بلند مدت به عنوان وسیله ای برای پوشش به طور پیوسته اهمیت بیشتری پیدا می کند. در سال‌های 1967 و 1968 نیز افزایش چرخه‌ای قابل توجهی در بدهی‌های کوتاه‌مدت وجود دارد که منجر به نیازهای عقب‌نشینی و احتمالاً ادغام می‌شود. طرح‌های مالی صندوق‌های ویژه فدرال، Deutsche Bundesbahn و Deutsche Bundespost، نیاز زیادی به اعتبار برای سرمایه‌گذاری‌های ضروری را نشان می‌دهد، در حالی که یک صندوق دیگر فدرال ویژه، صندوق همسان سازی بار، به مقادیر غیر قابل ملاحظه‌ای اعتبار نیاز دارد تا از پیش تأمین مالی برابری بار هزینه شود. . از سوی دیگر، بهره‌وری بازار سرمایه، که به درستی به بازار پول ترجیح داده می‌شود، به جز در موارد رکود، در حال افزایش است. رقابت بسیاری از خریداران دیگر برای صندوق های نوظهور نیز در آینده قابل پیش بینی باعث ایجاد تنگنا خواهد شد. علاوه بر این، میزان بالای آسیب‌پذیری بازار سرمایه که در مقاطعی به شکست تقریباً کامل ختم می‌شد، اخیراً دوباره نشان داده شده است. در این شرایط، موسسات اعتباری و به ویژه جامعه معروف بانکداری آلمان، کنسرسیوم اوراق قرضه فدرال، که مسئولیت قرار دادن اوراق قرضه ناشران فدرال را بر عهده دارد، با مشکلات قابل توجه و متنوعی روبرو هستند که امروزه بیش از هر زمان دیگری مطرح است. به طور سیستماتیک و در خلاصه لازم در ادبیات وجود دارند که با کمال تعجب هنوز مورد بحث قرار نگرفته اند.

Die Lage der Staatsfinanzen ist in der Bundesrepublik seit geraumer Zeit in den Mittelpunkt des wirtschaftlichen und politischen Interesses gerückt. Beim Bund gehören die Zeiten ausgeglichenen Haushalts und erst recht von Budgetüberschüssen spätestens seit einem Jahrfünft der Vergangenheit an. Nach der Finanzplanung des Bundes bis 1971 wird der längerfristige Kredit als Deckungsmittel ständig beträchtlich an Bedeutung gewinnen. · In den Jahren 1967 und 1968 tritt noch ein erhebliches, konjunkturbedingtes An­ wachsen der kürzerfristigen Verschuldung hinzu, aus der Prolongations-und möglicherweise Konsolidierungserfordernisse resultieren. Hohen Kreditbedarf für unerläßliche Investitionen weisen ferner die Finanzpläne der Bundes­ sondervermögen, Deutsche Bundesbahn und Deutsche Bundespost, aus, wäh­ rend ein weiteres Sondervermögen des Bundes, der Lastenausgleichsfonds, nicht unerhebliche Kreditmittel zur Vorfinanzierung des Lastenausgleichs benötigt. Auf der anderen Seite nimmt zwar die Ergiebigkeit des Kapital­ marktes, dem bei der Deckung staatlichen Kreditbedarfs in Deutschland, außer im Falle von Rezessionen, wohl auch berechtigterweise der Vorzug gegenüber dem Geldmarkt gegeben wird, tendenziell zu; die Konkurrenz zahlreicher weiterer Nachfrager um die aufkommenden Mittel läßt hier aber auch in absehbarer Zukunft einen Engpaß entstehen. Zudem hat erst wieder die jüngste Vergangenheit die hochgradige Anfälligkeit des Kapitalmarktes erwiesen, die zeitweise in nahezu völligem Versagen gipfelte. In dieser Situation stehen die Kreditinstitute und speziell die wohl be­ kannteste deutsche Bankengemeinschaft, das Bundesanleihekonsortium, dem die Unterbringung von Anleihen der Bundesemittenten obliegt, vor erheb­ lichen, vielfältigen, heute mehr denn je aktuellen Problemen, die in der Literatur systematisch und in der erforderlichen Zusammenschau über­ raschenderweise noch nicht erörtert worden sind.