Das Bild des ästhetisch-empfindsamen Jugendlichen: Deutsche Schul- und Adoleszenzromane zu Beginn des 20. Jahrhunderts

در آغاز قرن بیستم، بسیاری از نویسندگان مشهور به اصطلاح "رمان های مدرسه ای" نوشتند. مطالعه حاضر یک طبقه بندی تاریخی، ردیابی سنت ادبی و تمایز از "Bildungsroman" ارائه می دهد. علاوه بر این، تغییر در ایده آموزشی از نئواومانیسم به اصلاح تربیت و جنبش جوانان نیز ردیابی می شود.

در تفسیر رمان های توماس و هاینریش مان، هرمان هسه، امیل اشتراوس، رابرت موزیل و دیگران، آتسوشی ایمای به این نتیجه می رسد که بین شخصیت های ادبی مورد بررسی و داستان های جوانی آن ها قرابت های قوی وجود دارد و مشکلات مطرح شده در دوران نوجوانی مانند بیداری جنسی، تعارضات پدر و پسر، نبوغ، انزوا، جستجوی هویت، و خردگرایی، نقد دوگانه شاعران از دوران: نقد نظام قدرت استبدادی جامعه ویلهلمین و سلطنت شاهنشاهی و سلطنتی و صنعت گرایی رو به گسترش با نگرش مادی- منفعت گرایانه آن به زندگی.
</ p>

Zu Beginn des 20. Jahrhunderts wurden von zahlreichen namhaften Autoren sogenannte "Schulromane" verfasst. Die vorliegende Untersuchung bietet eine geschichtliche Einordnung, die Rückverfolgung der literarischen Tradition und die Differenzierung vom "Bildungsroman". Außerdem wird der Wandel der Bildungsidee vom Neuhumanismus bis zur Reformpädagogik und Jugendbewegung nachvollzogen.

Bei der Interpretation der Romane von Thomas und Heinrich Mann, Herrmann Hesse, Emil Strauß, Robert Musil und anderen kommt Atsushi Imai zu dem Ergebnis, dass es starke Affinitäten zwischen den untersuchten literarischen Gestalten und deren Jugendgeschichten gibt und dass die dargestellten Probleme der Adoleszenz wie Erwachen der Sexualität, Vater-Sohn-Konflikte, Genialität, Isolation, Identitätssuche, und Irrationalimus vor dem Hintergrund der zweifachen Zeitkritik der Dichter zu sehen sind: Kritik an dem autoritären Machtsystem der wilhelminischen Gesellschaft und der k.u.k.-Monarchie und dem sich ausbreitenden Industrialismus mit seiner materialistisch-utilitaristischen Lebenseinstellung.