Dangerous Rhythms: Jazz and the Underworld

از T. J. English، نویسنده پرفروش نیویورک تایمز از هاوانا شبانه، روایت حماسی و درخشان از دنیای به هم پیوسته جاز و جنایات سازمان یافته در 20ام آمده است. قوی> قرن آمریکا.

\"[یک] کتاب درخشان و شجاعانه.\" - دکتر. کرنل وست

Dangerous Rhythms داستان همزیستی جاز و دنیای زیرزمینی را روایت می‌کند: رابطه‌ای که در برخی از بدنام‌ترین مناطق آمریکای قرن بیستم ایجاد شده است. در نیمه اول قرن، مافیاها و نوازندگان از مشارکت سودمندی متقابل برخوردار بودند. با ارائه یک صحنه به هنرمندانی مانند لوئیس آرمسترانگ، ارل \"فتا\" هاینز، فتس والر، دوک الینگتون، بیلی هالیدی، لنا هورن و الا فیتزجرالد، اوباش شامل بازیگران اصلی آل کاپون، مایر لانسکی و چارلی لاکی \" لوچیانو، فرصت هایی را فراهم کرد که در غیر این صورت وجود نداشتند.

با این وجود، در قلب این رابطه یک نابرابری نژادی فزاینده بود. نوازندگان بیشتر آمریکایی آفریقایی تبار بودند و کلوپ ها و وسایل تولید متعلق به مردان سفیدپوست بود. این یک سیستم مزارع جلالی بود که به مرور زمان خود را با جنبش حقوق مدنی در حال ظهور ناسازگار می دید. برخی از هنرمندان، از جمله لوئیس آرمسترانگ، معتقد بودند که اگر در مفاصل «محافظت‌شده» کار می‌کردند، ایمن‌تر بودند و به احتمال زیاد دستمزد منصفانه‌ای دریافت می‌کردند. برخی دیگر بر این باور بودند که بازی در مکان‌هایی خارج از قانون اوباش، کنترل روی حرفه‌شان را آسان‌تر می‌کند.

از طریق تحقیقات گسترده انگلیسی و مهارت‌های روایی شدید، Dangerous Rhythms این برش عمیقاً جذاب از تاریخ آمریکا را در تمام کثیفش آشکار می‌کند. شکوه.

From T. J. English, the New York Times bestselling author of Havana Nocturne, comes the epic, scintillating narrative of the interconnected worlds of jazz and organized crime in 20th century America.

"[A] brilliant and courageous book." —Dr. Cornel West

Dangerous Rhythms tells the symbiotic story of jazz and the underworld: a relationship fostered in some of 20th century America's most notorious vice districts. For the first half of the century mobsters and musicians enjoyed a mutually beneficial partnership. By offering artists like Louis Armstrong, Earl "Fatha" Hines, Fats Waller, Duke Ellington, Billie Holiday, Lena Horne, and Ella Fitzgerald a stage, the mob, including major players Al Capone, Meyer Lansky, and Charlie "Lucky" Luciano, provided opportunities that would not otherwise have existed.

Even so, at the heart of this relationship was a festering racial inequity. The musicians were mostly African American, and the clubs and means of production were owned by white men. It was a glorified plantation system that, over time, would find itself out of tune with an emerging Civil Rights movement. Some artists, including Louis Armstrong, believed they were safer and more likely to be paid fairly if they worked in "protected" joints. Others believed that playing in venues outside mob rule would make it easier to have control over their careers.

Through English's voluminous research and keen narrative skills, Dangerous Rhythms reveals this deeply fascinating slice of American history in all its sordid glory.