Dangerous Pollutants (Xenobiotics) in Urban Water Cycle

افزایش جمعیت و افزایش استانداردهای زندگی بر تامین آب و کیفیت آب آشامیدنی فشار وارد می کند. برخی از این فشارها را می توان با مدیریت تقاضا و استفاده مجدد از آب و فاضلاب کاهش داد. در مدیریت فاضلاب، چالش‌های جدید ناشی از مواد شیمیایی جدید نگران‌کننده، از جمله اختلالات غدد درون ریز، داروها، هورمون‌ها و محصولات مراقبت شخصی است که اغلب بدون کاهش از تصفیه خانه‌های فاضلاب عبور می‌کنند، اما ممکن است تأثیرات جدی بر اکوسیستم‌های آبی دریافت کنند. موضوعات متمرکز بر ارزیابی تأثیر بیگانه‌بیوتیک‌ها در کل چرخه آب شهری، یک کار میان رشته‌ای است که این روزها نگرانی فزاینده‌ای دارد. Xenobiotics شامل عناصر معدنی مانند فلزات سنگین، متالوئیدها و ترکیبات آلی مصنوعی مانند آفت‌کش‌ها، سورفکتانت‌ها، حلال‌ها، عطرها، طعم‌ها و مواد دارویی و همچنین اختلالات غدد درون ریز است. تخمین زده شده است که 70000 بیگانه بیگانه ممکن است به طور بالقوه برای انسان و/یا اکوسیستم خطرناک باشند. سیستم های تامین آب، زهکشی شهری و تصفیه فاضلاب در ابتدا برای حل مشکلات معمولی مانند تامین آب آشامیدنی، پیشگیری از سیل و بهداشت طراحی شده بودند. مشکل اصلی در رویکردهای مرسوم چرخه آب شهری عدم وجود طراحی برای مقابله با بیگانه‌بیوتیک‌ها است. امروزه می توان افزایش تمرکز بر استفاده از آب باران، احیای فاضلاب و استفاده مجدد در صنعت و همچنین در بخش خانگی را مشاهده کرد که باعث افزایش قرار گرفتن در معرض بیگانه بیوتیک ها می شود.

Growing population and rising standards of living exert stress on water supply and the quality of drinking water. Some of these pressures can be reduced by demand management and water and wastewater reuse. In wastewater ma- gement, new challenges are caused by new chemicals of concern, including endocrine disrupters, pharmaceuticals, hormones, and personal care products, which often pass through wastewater treatment plants unabated, but may cause serious impacts on receiving aquatic ecosystems. The topics focused on evaluation of impact of xenobiotics in the whole Urban Water Cycle are an interdisciplinary task which has a rising concern these days. Xenobiotics includes both inorganic elements like heavy metals, metalloids and man-made organic compounds such as pesticides, surfactants, solvents, fragrances, flavours, and pharmaceuticals as well as endocrine dis- pters. It has been estimated that 70,000 xenobiotics may potentially be hazardous for humans and/or ecosystems. Water supply, urban drainage and wastewater treatment systems were originally designed to solve just conventional problems such as supply of potable water, flooding prevention and sanitation. The main problem within the conventional urban water cycle approaches is absence of design to deal with xenobiotics. Nowadays can be seen increased focus on rainwater use, wastewater reclamation and reuse in industrial and as well in domestic sector what increase the exposure to xenobiotics.