Dance of Divine Love: India's Classic Sacred Love Story: The Rasa Lila of Krishna

قلب این کتاب یک شعر عاشقانه دراماتیک است، Rasa Lila، که نقطه کانونی نهایی یکی از ارزشمندترین متون سانسکریت هند، Bhagavata Purana است. این اثر با نبوغ شاعرانه و بینش دینی سر به فلک کشیده که یک شاهکار ادبی توسط محققان هندی و غربی قضاوت می شود، یکی از بزرگترین داستان های عاشقانه مقدس جهان است و همانطور که گراهام شوایگ به وضوح نشان می دهد، باید به عنوان آهنگ ترانه های هند در نظر گرفته شود. داستان، خدای برتر را به عنوان گاوباز جوان و عاشق، کریشنا، معرفی می‌کند که به دوشیزگان محبوبش در یک «رقص عشق الهی» مسحورکننده و جشن می‌پیوندد.

شوایگ این اثر شعر نفیس و الهیات عمیق را در قالب ترجمه‌ای درخشان و پرداخته‌ای عالمانه به جهان غرب معرفی می‌کند. کتاب او زمینه تاریخی و ژانر ادبی اثر را بررسی می‌کند و غنای زیبایی‌شناختی و عاطفی ترکیب را روشن می‌کند و جزئیات تکان‌دهنده این نمایش عشق الهی را برجسته می‌کند. شوایگ ابعاد مذهبی و ظرایف اخلاقی درام را روشن می کند و به طور گسترده از تفسیرها و بینش باطنی استادان مکتب Caitanya Vaishnavism، یک سنت مذهبی برجسته هندو استفاده می کند.

مضامینی مانند تعالی مرگ از طریق عشق، یوگای ایثار، تقابل عشق دنیوی و عشق پرشور به خدا، و تنش دیالکتیکی بین مرزهای اخلاقی و عشق بی حد و حصر ارائه شده است. نویسنده نتیجه می‌گیرد که رویداد پایانی رقص رسا، نمادی پویا از عشق عالی را ارائه می‌دهد که مبنایی برای بینش الهیاتی از کثرت گرایی مذهبی واقعی فراهم می‌کند.

The heart of this book is a dramatic love poem, the Rasa Lila, which is the ultimate focal point of one of the most treasured Sanskrit texts of India, the Bhagavata Purana. Judged a literary masterpiece by Indian and Western scholars alike, this work of poetic genius and soaring religious vision is one of the world's greatest sacred love stories and, as Graham Schweig clearly demonstrates, should be regarded as India's Song of Songs. The story presents the supreme deity as the youthful and amorous cowherd, Krishna, who joins his beloved maidens in an enchanting and celebratory "dance of divine love."

Schweig introduces this work of exquisite poetry and profound theology to the Western world in the form of a luminous translation and erudite scholarly treatment. His book explores the historical context and literary genre of the work and elucidates the aesthetic and emotional richness of the composition, highlighting poignant details of this drama of divine love. Schweig illuminates the religious dimensions and ethical nuances of the drama, drawing widely from the commentaries and esoteric vision of masters of the Caitanya school of Vaishnavism, a prominent devotional Hindu tradition.

Themes such as transcendence of death through love, the yoga of devotion, the contrast between worldly love and passionate love for God, and the dialectical tension between ethical boundaries and boundless love are presented. The final event of the Rasa dance, the author concludes, presents a dynamic symbol of supreme love that provides the basis for a theological vision of genuine religious pluralism.