دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Sarah Louise Lowson
سری:
ناشر: Durham University
سال نشر: 2004
تعداد صفحات: [333]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 12 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Daguenet le Fol: a lesser known representation of madness in the thirteenth century French Arthurian prose romances به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب Daguenet le Fol: بازنمایی کمتر شناخته شده از جنون در رمان های عاشقانه منثور آرتوری فرانسه قرن سیزدهم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در حالی که مطالب انتقادی در مورد قهرمانان و دیگر شخصیتهای اصلی رمانهای آرتوریایی فراوان است، توجه چندانی به کسانی شده است که اگرچه نقشهای نسبتاً کوچکی را در داستانهای فردی بازی میکنند، اما بارها و بارها در طیف وسیعی از این رمانها ظاهر میشوند. هدف این مطالعه بازپروری یکی از شخصیتهایی است که کمتر مورد توجه انتقادی قرار گرفته است، داگنه لو فول، که حضورش در رمانهای منثور آرتوری فرانسوی مختصر است، اما از این جهت منحصر به فرد است که هویت خود را مدیون دیوانگیاش است. داگونت، برای اکثر خوانندگان مدرن، شخصیتی است که به دلیل کمیاب بودن و کوتاهی ظواهر خود، به نظر کمی بیش از ذکر گذرا شایسته است. با این حال، دقیقاً ماهیت کوتاه و در عین حال مکرر درگیری او با عاشقانه ها است که او را بسیار قابل توجه می کند. ظاهرهای پرجزئیات و قابل توجه داگنه گواه این واقعیت است که علیرغم وضعیت ظاهراً کوچک او، رابطه او با فولی تخیل تعدادی از نویسندگان قرون وسطی را به خود جلب کرد. این مطالعه با گردآوری ظاهر او در چهار رمان عاشقانه منثور آرتوری فرانسه قرن سیزدهم، نثر لنس/ات، نثر تریستان، گیرون لو کورتوا، و پیشگویی های مرلین، و نگاهی به آنها به ترتیب زمانی که در آن سروده شده اند، ردیابی می کند. تکامل تصویری از آن ورشکستگی زمانی که نویسندگان مختلف مطالب تولید شده توسط پیشینیان خود را برای اهداف خود دستکاری میکنند و جنبههای مختلف شخصیت داگنه را توسعه و تطبیق میدهند و در عین حال حس کلی تداوم هویت او را حفظ میکنند. بنابراین، این مطالعه خطرات نادیده گرفتن تعداد زیادی از شخصیتها را نشان میدهد که پتانسیل آنها برای ارتقای درک ما از این مجموعه اثر و شیوهای که در آن ساخته شده است، تا حد زیادی استفاده نشده باقی میماند.
Whilst critical material on the subject of the heroes and other major figures in the Arthurian romances abounds, little attention has been paid to those who, although playing relatively minor roles in individual stories, pop up again and again across a wide range of such romances. The aim of this study is rehabilitate one such character who has received little critical attention, Daguenet le Fol, whose appearances in the French Arthurian prose romances are brief, but he is unique in that he owes his identity to his madness- his folie. Daguenet, for most modern readers, is a character who, due to the scarcity and brevity of his appearances, seems worthy of little more than a passing mention. However it is precisely the brief yet recurrent nature of his involvement with the romances which makes him so remarkable. Daguenet's increasingly detailed and significant appearances bear witness to the fact that, despite his apparently minor status, his relationship to folie caught the imagination of a number of medieval writers. By bringing together his appearances in four thirteenth century French Arthurian prose romances, the prose Lance/at, prose Tristan, Guiron le Courtois, and the Prophecies de Merlin, and looking at them in the chronological order in which they were composed, this study traces the evolution of the portrayal of that folie as different authors manipulate the material produced by their predecessors for their own ends, developing and adapting various aspects of Daguenet's character yet retaining an overall sense of continuity of his identity. Thus this study demonstrates the dangers of neglecting a wealth of characters whose potential to enhance our understanding of this body of work and the way in which it was composed remains largely untapped.