Dag Prawitz on Proofs and Meaning

این جلد به پروفسور داگ پراویتز و کمکهای برجسته او در منطق فلسفی و ریاضی اختصاص دارد. مشارکت برجسته پراویتز در نظریه اثبات ساختاری، یا نظریه اثبات عمومی، همانطور که او آن را می نامد، و نظریه های معنا مبتنی بر استنتاج در توسعه نظریه اثبات مدرن و معناشناسی ضد واقع گرایانه بسیار تأثیرگذار بوده است. به ویژه، پراویتز نویسنده اصلی در مورد کسر طبیعی علاوه بر گرهارد گنتزن است که در پایان نامه دکترای خود که در سال 1934 منتشر شد، کسر طبیعی را تعریف کرد.

این کتاب با مقاله مقدماتی آغاز می شود که مشارکت های متعدد پراویتز را در اثبات بررسی می کند. نظریه و معناشناسی برهانی-نظری و کار خود را در منظری تا حدی گسترده تر، هم از نظر تاریخی و هم از نظر سیستماتیک، قرار می دهد. فصل‌ها شامل مطالعات عمیق جنبه‌های خاصی از کار داگ پراویتز می‌شوند یا به مسائل تحقیقاتی باز می‌پردازند که به موضوعات اصلی در نظریه اثبات ساختاری مربوط می‌شوند و از مقالات فلسفی تا مقالاتی با ماهیت ریاضی را شامل می‌شوند. بررسی ضرورت اندیشه و نظریه مبانی و توجیهات محاسباتی و نیز بررسی برداشت پراویتز از اعتبار استنتاج ها در پرتو سه «جزم معناشناسی اثباتی-نظری» گنجانده شده است. مقالات رسمی بیشتر به رفتار سازنده قطعات منطق کلاسیک و قطعات منطق معین S4 در میان موضوعات دیگر می پردازند.

علاوه بر این، فصولی در مورد اصول وارونگی، عادی سازی برهان ها، و مفهوم هارمونی اثبات-نظری و سایر زمینه های اقناع ریاضی بیشتر وجود دارد. داگ پروویتز همچنین فصلی می نویسد که در آن دیدگاه های کنونی خود را در مورد بعد معرفتی برهان توضیح می دهد و به این سؤال می پردازد که چرا برخی استنباط ها موفق به ارائه شواهدی در مورد نتیجه گیری های خود می شوند، وقتی که در مورد مقدماتی که قبلاً شواهدی برای آنها وجود دارد استفاده شود.

This volume is dedicated to Prof. Dag Prawitz and his outstanding contributions to philosophical and mathematical logic. Prawitz's eminent contributions to structural proof theory, or general proof theory, as he calls it, and inference-based meaning theories have been extremely influential in the development of modern proof theory and anti-realistic semantics. In particular, Prawitz is the main author on natural deduction in addition to Gerhard Gentzen, who defined natural deduction in his PhD thesis published in 1934.

The book opens with an introductory paper that surveys Prawitz's numerous contributions to proof theory and proof-theoretic semantics and puts his work into a somewhat broader perspective, both historically and systematically. Chapters include either in-depth studies of certain aspects of Dag Prawitz's work or address open research problems that are concerned with core issues in structural proof theory and range from philosophical essays to papers of a mathematical nature. Investigations into the necessity of thought and the theory of grounds and computational justifications as well as an examination of Prawitz's conception of the validity of inferences in the light of three “dogmas of proof-theoretic semantics” are included. More formal papers deal with the constructive behaviour of fragments of classical logic and fragments of the modal logic S4 among other topics.

In addition, there are chapters about inversion principles, normalization of proofs, and the notion of proof-theoretic harmony and other areas of a more mathematical persuasion. Dag Prawitz also writes a chapter in which he explains his current views on the epistemic dimension of proofs and addresses the question why some inferences succeed in conferring evidence on their conclusions when applied to premises for which one already possesses evidence.