Cytoplasmic fate of messenger RNA

در میان تمامی گونه های RNA سلولی از سه نوع اصلی، RNA ریبوزومی، RNA انتقالی یا RNA پیام رسان، اعم از موجودات پروکاریوتی یا یوکاریوتی، mRNA پروکاریوتی از این نظر منحصر به فرد است که هیچ پیش ساز ندارد و به همان شکل بالغ سنتز می شود. همانطور که به پروتئین ترجمه می شود. در واقع، ریبوزوم‌ها به زنجیره mRNA نوپای می‌پیوندند و مدت‌ها قبل از تکمیل رونویسی آن، در سنتز پروتئین شرکت می‌کنند. حتی تمهیداتی برای کاهش سرعت ریبوسوم ها در برخی مکان ها در نظر گرفته شده است تا از رسیدن آنها به RNA پلیمراز جلوگیری شود. البته، چنین وضعیتی فقط در دنیای پروکاریوتی امکان پذیر است که چیزی به نام ممبران هسته ای وجود نداشته باشد که فرآیند رونویسی را از توپلاسم cy جدا کند، جایی که ترجمه محدود است. کاملاً در نقطه مقابل، RNA پیش پیام رسان یوکاریوتی باید مراحل بلوغ بسیاری و گاهی شدید (دربندی، پلی آدنیلاسیون، اتصال، ویرایش) را قبل از تصمیم گیری برای صدور آن به سیتوپلاسم تحمل کند. اینجاست که وارد محدوده این کتاب می شود. هنگامی که در سیتوپلاسم قرار می گیرد، گزینه های زیادی هنوز برای آن باز است: ورود آن به پلی زوم ها ممکن است به تعویق بیفتد (همانطور که در تخمک های بارور نشده است) یا صرفاً ممنوع شود (mRNA فریتین در سلول های گرسنگی آهن)، به مکان های خاصی در سیتوپلاسم هدایت شود یا کم و بیش به سرعت تخریب می شود. در طول گامتوژنز و رشد اولیه، احتمالاً کنترل انتقالی مهم‌ترین سطح بیان ژن است.

Among all cellular RNA species of the three main types, ribosomal RNA, transfer RNA or messenger RNA, be they from prokaryotic or eukaryotic organisms, the prokaryotic mRNA is unique in that it has no precursor and is synthesized in the same mature form as it is translated into proteins. In fact, ribosomes join the nascent mRNA chain and engage in protein synthesis long before its transcription is complete. Provisions are even made for slowing down the ribo­ somes at some sites to prevent them from catching up with the RNA-polymerase. Of course, such a situation is only possible in the prokaryotic world where there is no such thing as a nuclear mem­ brane physically secluding the transcription process from the cy­ toplasm where translation is restricted. Quite in the opposite extreme, the eukaryotic pre-messenger RNA has to suffer many and sometimes drastic steps of maturation (capping, polyadenylation, splicing, edition) before the decision is made to export it to the cytoplasm. That is where it enters the scope of this book. Once in the cytoplasm, many options are still open to it: its entrance into polysomes may be delayed (as it is in unfertilized eggs) or merely prohibited (ferritin mRNA in iron-starved cells), directed to specific locations within the cytoplasm or be more or less rapidly degraded. During gametogenesis and early development, translational control is probably the most significant level of gene expression.