Cytogenetics of Rye (Secale Spp.)

چودار برای اولین بار نسبتاً دیر در تاریخ تمدن بشری ظاهر شد. قدیمی ترین سوابق باستان شناسی چاودار مربوط به دوره هالشتات در سیلسیا، تورینگن و وستفالیا و از دوره لاسن است. پس از کار پیشگام N. 1. V AVILOV در مورد منشأ گیاهان کشت شده، سه طبقه وسیع شناخته شد: چاودار وحشی، علف هرز و چاودار کشت شده. به عنوان یک محصول، چاودار از همه غلات زمستانه تر است، به طوری که در شمال اروپا کشت آن فراتر از دایره قطب شمال در فنلاند می رسد. در حالی که روسیه شوروی بیشترین سهم را در کل تولید جهانی دارد، در فنلاند، لهستان، آلمان، سوئد، هلند و بلژیک نیز رتبه آن در میان محصولات غلات بالا است. قابل توجه است که در سالهای گذشته، تحقیقات در مورد مشکلات عملی زراعی و اصلاحی در این کشورها کاملاً فعال بوده است و تلاش های فعلی برای اصلاح چاودار در خطوط مدرن انجام می شود. برخی از مشکلات اصلی در این زمینه مربوط به توسعه واریته های هیبریدی، بهبود باروری اتوتتراپلوئید، استفاده از بهترین روش های گرده افشانی برای به دست آوردن خطوط بسیار خودبارور و انتقال صفات چاودار به گندم به عنوان آن یا به صورت آمفی پلوئید است. تریتیکالس. با این حال، در روسیه، آگروبیولوژیست‌های میچورینیست عمدتاً به مطالعه تبدیل‌های بین گونه‌ای، انواع گوش‌های شاخه‌دار و روش‌های تغذیه‌ای برای بهبود واریته‌ها می‌پردازند، و شاید این یکی از دلایلی باشد که اطلاعات کمی درباره ژنتیک چاودار وجود دارد.

Rye first appeared rather late in the history of human civilization. The oldest archaeological records of rye date from the Hallstatt period in Silesia, Thuringia and Westfalia and from the Lacene period. After the pioneering work of N. 1. V AVILOV on the origin of cultivated plants three broad classes came in recognition: wild, weedy and cultivated rye. As a crop, rye is most winterhardy of all cereals so that in Northern Europe its cultivation reaches beyond the Arctic circle in Finland. While Soviet Russia contributes most to the total world production, in Finland, Poland, Germany, Sweden, Netherlands and Belgium also its rank is high among grain crops. It is striking to note that for the past many years, research on practical agronomical and breeding problems has been quite active in these countries and current­ ly attempts to improve rye are being made on modern lines. Some of the main problems in this field concern with the development of hybrid varieties, improvement of autotetraploid fertility, use of best pollina­ tion procedures to obtain highly self-fertile lines and the transfer of rye characters to wheat as such or in the form of amphiploid Triticales. In Russia, however, the Michurinist agrobiologists are primarily engaged in the study of interspecific conversions, branched ear types and nutritional methods of improving varieties, and perhaps this is one reason of only little having been known about rye genetics.