Cybersemiotics: Why Information Is Not Enough!

زمینه تحقیق در حال رشد، بیوسمیوتیک تئوری شناخت و ارتباطات است که جهان زنده و فرهنگی را متحد می کند. با این حال، آنچه در این نظریه وجود ندارد، یکسان سازی قلمروهای اطلاعاتی و محاسباتی دنیای غیرزنده طبیعی و فنی است. Sybersemiotics چنین چارچوبی را فراهم می‌کند.

سورن بریر با ادغام نظریه اطلاعات سایبرنتیک در چارچوب نشانه‌شناختی منحصربه‌فرد C.S. Peirce تلاش می‌کند یک چارچوب مفهومی یکپارچه بیابد که حوزه پیچیده اطلاعات را در بر می‌گیرد. ، شناخت و علوم ارتباطات. این ادغام از طریق نظریه سیستم های اتوپوئیتیک ارتباطات اجتماعی نیکلاس لومان انجام می شود. پیوند بین سایبرنتیک و نشانه‌شناسی، علاوه بر این، یک نظریه اخلاق‌شناختی و تکاملی تجسم است که با «فلسفه در جسم» لاکوف و جانسون ترکیب شده است. این امر مستلزم توسعه یک فلسفه دانش فرا رشته ای به همان اندازه که در علوم انسانی و علوم فرهنگ شده است، عقل سلیم است. چنین چارچوب معرفت‌شناختی و هستی‌شناختی نیز در این جلد توسعه یافته است.

سایبرسمیوتیک نه تنها پلی بین علم و فرهنگ می‌سازد، بلکه چارچوبی را فراهم می‌کند که هر دوی آنها را در بر می‌گیرد. چارچوب نشانه‌شناسی سایبری بستری را برای سطح جدیدی از گفت‌وگوی جهانی بین سیستم‌های دانش ارائه می‌دهد، از جمله دیدگاهی از علم که با دین رقابت نمی‌کند، اما امکان تبادل متقابل و ثمربخش را ارائه می‌دهد.

A growing field of inquiry, biosemiotics is a theory of cognition and communication that unites the living and the cultural world. What is missing from this theory, however, is the unification of the information and computational realms of the non-living natural and technical world. Cybersemiotics provides such a framework.

By integrating cybernetic information theory into the unique semiotic framework of C.S. Peirce, Søren Brier attempts to find a unified conceptual framework that encompasses the complex area of information, cognition, and communication science. This integration is performed through Niklas Luhmann's autopoietic systems theory of social communication. The link between cybernetics and semiotics is, further, an ethological and evolutionary theory of embodiment combined with Lakoff and Johnson's 'philosophy in the flesh.' This demands the development of a transdisciplinary philosophy of knowledge as much common sense as it is cultured in the humanities and the sciences. Such an epistemological and ontological framework is also developed in this volume.

Cybersemiotics not only builds a bridge between science and culture, it provides a framework that encompasses them both. The cybersemiotic framework offers a platform for a new level of global dialogue between knowledge systems, including a view of science that does not compete with religion but offers the possibility for mutual and fruitful exchange.