Cut in Stone: Confederate Monuments and Theological Disruption

بناهای یادبود کنفدراسیون به‌عنوان کانون‌های درگیری اجتماعی برجسته هستند. این سازه‌های سنگی و فلزی با تنش‌های آمریکای مدرن طنین‌انداز می‌شوند و به ایدئولوژی‌هایی که ما را از هم جدا می‌کنند، تعریف مشخصی می‌دهند. بناهای یادبود کنفدراسیون به تنهایی این احساسات تشدید را ایجاد نکردند، اما بی‌گناه نیستند. بناهای یادبود کنفدراسیون به‌جای اینکه به‌عنوان اشیاء بی‌طرفانه برای یادآوری عمومی عمل کنند، روایتی از گذشته را بیان می‌کنند که مبنایی برای بینش هنجاری از آینده است. داستان که از طریق شخصیت یک افسانه مذهبی روایت می شود، دارای اعتقادات مقدس ضمنی است. بنابراین، این مناره‌ها و مجسمه‌ها ذاتاً الهیاتی هستند.

در برش در سنگ، رایان اندرو نیوسون ادعا می‌کند که ما نمی‌توانیم این مجسمه‌ها را کاملاً درک کنیم یا بدون آن‌ها مختل کنیم. توجه به اعتقاداتی که به آنها قدرت می دهد. با مروری دقیق بر بافت‌های تاریخی که اکثر بناهای یادبود کنفدراسیون در آن ساخته شده‌اند، نیوسون نشان می‌دهد که این «یادبودها» بخشی از یک پروژه تجدیدنظری بودند که هدف آن مقاومت در برابر تغییرات اجتماعی ناشی از بازسازی و حفظ هویت رمانتیک جنوبی بود. بناهای یادبود کنفدراسیون بدین ترتیب الهیات مربوط به ماهیت فداکاری و نهایت سفیدی را تقویت می کند. علاوه بر این، این الاهیات زیربنایی در خدمت پنهان کردن زخم های جمعی به ارث رسیده در زمان حال است.

اگر بناهای یادبود کنفدراسیون از نظر الهیاتی در جذابیت خود وزن دارند، پس منطقی است که آنها نیز باید در این سطح به چالش کشیده شوند - دقیقاً به عنوان مقدس. نمادها نیوسون به این اشیاء ذاتاً الهیاتی با پیشنهادهایی برای کنش پاسخ می‌دهد که به زمینه‌های متفاوتی که بناهای تاریخی در آن قرار دارند، حساس هستند، و نشان می‌دهد که در حالی که همه بناهای یادبود کنفدراسیون باید تحت نظارت قرار گیرند، برخی بناها باید پابرجا بمانند، اما در زمینه‌های بازتعریف‌شده. برش در سنگ نشان دهنده اولین تحقیق الهیات دقیق از بناهای یادبود کنفدراسیون است، منبعی برای وظیفه جمعی بزرگتر برای تعیین چگونگی به یاد ماندن گذشته های مشکل ساز و نحوه شکل دادن به فضای عمومی در میان خاطره بحث برانگیز.

Confederate monuments figure prominently as epicenters of social conflict. These stone and metal constructs resonate with the tensions of modern America, giving concrete definition to the ideologies that divide us. Confederate monuments alone did not generate these feelings of aggravation, but they are far from innocent. Rather than serving as neutral objects of public remembrance, Confederate monuments articulate a narration of the past that forms the basis for a normative vision of the future. The story, told through the character of a religious mythos, carries implicit sacred convictions; thus, these spires and statues are inherently theological.

In Cut in Stone, Ryan Andrew Newson contends that we cannot fully understand or disrupt these statues without attending to the convictions that give them their power. With a careful overview of the historical contexts in which most Confederate monuments were constructed, Newson demonstrates that these "memorials" were part of a revisionary project intended to resist the social changes brought on by Reconstruction while maintaining a romanticized Southern identity. Confederate monuments thus reinforce a theology concerning the nature of sacrifice and the ultimacy of whiteness. Moreover, this underlying theology serves to conceal inherited collective wounds in the present.

If Confederate monuments are theologically weighted in their allure, then it stands to reason that they must also be contested at this level―precisely as sacred symbols. Newson responds to these inherently theological objects with suggestions for action that are sensitive to the varying contexts within which monuments reside, showing that while all Confederate monuments must come under scrutiny, some monuments should remain standing, but in redefined contexts. Cut in Stone represents the first detailed theological investigation of Confederate monuments, a resource for the larger collective task of determining how to memorialize problematic pasts and how to shape public space amidst contested memory.