Culture and Retardation: Life Histories of Mildly Mentally Retarded Persons in American Society

عقب ماندگی ذهنی در ایالات متحده در حال حاضر به عنوان "... به طور قابل توجهی عملکرد فکری عمومی پایین تر از متوسط ​​است که همزمان با نقص در رفتار انطباقی وجود دارد و در طول دوره توسعه ظاهر می شود" (گروسمن، 1977). از حدود شش میلیون نفر به اضافه عقب مانده ذهنی در این کشور، 75 تا 85 درصد به طور کامل عقب مانده «عملکردی» در نظر گرفته می شوند (ادگرتون، 1984). به این معنا که آنها افراد دارای عقب ماندگی خفیف هستند که هیچ علت ارگانیک مشخص یا آسیب شناسی مغزی قابل اثباتی ندارند. علیرغم اضافه شدن نسبتاً اخیر رفتار سازگارانه به عنوان عاملی در تعریف عقب ماندگی، 1.0. همچنان به عنوان معیار تشخیصی ضروری باقی می ماند (Edgerton, 1984: 26). یک 1.0. زیر 70 نشان دهنده عملکرد زیر متوسط ​​است. با این حال، حتی چنین اندازه گیری \"هدف\" به عنوان 1.0. مشکل ساز است زیرا انواع داده ها به وضوح نشان می دهد که عوامل فرهنگی و اجتماعی در تصمیم گیری در مورد اینکه چه کسی باید "عقب مانده" در نظر گرفته شود، نقش دارد (ادگرتون، 1968؛ کامین، 1974؛ لانگنس، 1982). بنابراین، مدت زیادی است که مشخص شده است که رابطه نزدیکی بین وضعیت اجتماعی-اقتصادی و شیوع عقب ماندگی ذهنی خفیف وجود دارد: گروه های اجتماعی-اقتصادی بالاتر، افراد دارای عقب ماندگی خفیف کمتری نسبت به گروه های پایین تر دارند (هورلی، 1969). به طور مشابه، واضح است که اقلیت‌های قومی در ایالات متحده - سیاه‌پوستان، آمریکایی‌های مکزیکی-آمریکایی، سرخپوستان آمریکایی، پورتوریکویی‌ها، هاوایی‌ها و دیگران - به طور نامتناسبی در جمعیت عقب مانده حضور دارند (Mercer, 1968; Ramey et ai, 1978).

Mental retardation in the United States is currently defined as " ... signif­ icantly subaverage general intellectual functioning existing concurrently with deficits in adaptive behavior, and manifested during the development period" (Grossman, 1977). Of the estimated six million plus mentally retarded individuals in this country fully 75 to 85% are considered to be "func­ tionally" retarded (Edgerton, 1984). That is, they are mildly retarded persons with no evident organic etiology or demonstrable brain pathology. Despite the relatively recent addition of adaptive behavior as a factor in the definition of retardation, 1.0. still remains as the essential diagnostic criterion (Edgerton, 1984: 26). An 1.0. below 70 indicates subaverage functioning. However, even such an "objective" measure as 1.0. is prob­ lematic since a variety of data indicate quite clearly that cultural and social factors are at play in decisions about who is to be considered "retarded" (Edgerton, 1968; Kamin, 1974; Langness, 1982). Thus, it has been known for quite some time that there is a close relationship between socio-economic status and the prevalence of mild mental retardation: higher socio-economic groups have fewer mildly retarded persons than lower groups (Hurley, 1969). Similarly, it is clear that ethnic minorities in the United States - Blacks, Mexican-Americans, American Indians, Puerto Ricans, Hawaiians, and others - are disproportionately represented in the retarded population (Mercer, 1968; Ramey et ai., 1978).