Cultural Specificity in Indonesian Film: Diversity in Unity

این کتاب راه‌هایی را بررسی می‌کند که فرهنگ‌های منطقه‌ای متنوع در اندونزی و تاریخچه‌های آن‌ها از اوایل دهه 1950 در فیلم بیان شده‌اند. همچنین به بررسی مسلط‌های فرهنگی زیربنایی در کشور جدید می‌پردازد که در پایان سال 1949 با کسب استقلال از استعمار هلند تأسیس شد. این افراد مسلط را - برای مثال اشکال زبان بدن گروهی و اشکال مشاوره - نه صرفاً به عنوان محصول ملت، بلکه مرتبط با تشکل‌ها و سنت‌های منحصربه‌فرد و قدیمی در جوامع متعدد در مجمع‌الجزایر اندونزی می‌داند که ملت بر روی آنها بر اساس. با این وجود، این کتاب تنها به سنت‌های گذشته نمی‌پردازد، بلکه راه‌هایی را بررسی می‌کند که در آن فیلمسازان اندونزیایی جنبه‌های متمایز جوامع سنتی خود را در فیلم‌های بلند خود (از جمله گاهی موقعیت اجتماعی زنان) به طور انتقادی مورد بررسی قرار داده‌اند و گذشته را به حال پیوند می‌دهند. ، در صورت لزوم، به روش های پویا.

This book explores ways in which diverse regional cultures in Indonesia and their histories have been expressed in film since the early 1950s. It also explores underlying cultural dominants within the new nation, established at the end of 1949 with the achievement of independence from Dutch colonialism. It sees these dominants—for example forms of group body language and forms of consultation—not simply as a product of the nation, but as related to unique and long standing formations and traditions in the numerous societies in the Indonesian archipelago, on which the nation is based. Nevertheless, the book is not concerned only with past traditions, but explores ways in which Indonesian filmmakers have addressed, critically, distinctive aspects of their traditional societies in their feature films (including at times the social position of women), linking past to the present, where relevant, in dynamic ways.