Cultural Heritage and Slavery: Perspectives from Europe

دسترسی باز

در رونق اخیر میراث فرهنگی، پروژه‌های مبتنی بر جامعه و هویت ملی با علاقه به گردشگری فرهنگی و مکان‌های خاطره برده‌داری در هم تنیده شده‌اند. مسائل مربوط به گناه تاریخی و مسئولیت کنونی، به ویژه در جوامع چندفرهنگی با گذشته بردگی، به منبعی برای درگیری اجتماعی تبدیل شده است. این موضوع در زمینه جنبش زندگی سیاه‌پوستان مهم است در سال 2020 آشکار شد، زمانی که مجسمه‌های بردگان و استعمارگران سرنگون شدند، بحث‌های بحث برانگیز درباره خیابان‌ها و مکان‌هایی که به نام آنها نامگذاری شده بود دوباره شعله‌ور شد و اتحادیه اروپا به خاطر برده‌داری پس از قتل نژادپرستانه جورج عذرخواهی کرد. فلوید. بحث‌های مرتبط بر موزه‌ها، آثار هنری که به‌طور ناعادلانه در جوامع تحت حاکمیت استعمار به دست آمده‌اند، این سؤال که آیا و چگونه موزه‌ها باید گذشته پنهان برده‌داری و استعمار را روایت کنند، از جمله خاستگاه استعماری خودشان با توجه به روایت‌هایی درباره برتری مفروض اروپا، و نیاز است. برای ایجاد بناهای تاریخی جدید برای بردگان، مقاومت آنها و کسانی که الغای آفریقایی تبار دارند.

در این جلد، به این میراث فرهنگی ناسازگار در اروپا می پردازیم، با تمرکز قوی بر بقایای محسوس بردگی در فضای اقیانوس اطلس در این قاره. این ممکن است به عنوان مثال به اقامتگاه های بردگان سلطنتی، نجیب و بورژوا مربوط شود. مؤسسات خیریه و فرهنگی، دانشگاه‌ها، بانک‌ها و شرکت‌های بیمه که توسط بازرگانان و صاحبان آفریقایی‌های برده تأمین مالی می‌شوند. بازرگانانی که با شکر، قهوه و پنبه کار می کردند. و صاحبان کارخانه هایی که از صادرات به بازارهای آفریقا و کارائیب در ارتباط با برده داری اقیانوس اطلس سود می بردند.

Open Access

In the recent cultural heritage boom, community-based and national identity projects are intertwined with interest in cultural tourism and sites of the memory of enslavement. Questions of historical guilt and present responsibility have become a source of social conflict, particularly in multicultural societies with an enslaving past. This became apparent in the context of the Black Lives Matter movement in 2020, when statues of enslavers and colonizers were toppled, controversial debates about streets and places named after them re-ignited, and the European Union apologized for slavery after the racist murder of George Floyd. Related debates focus on museums, on artworks acquired unjustly in societies under colonial rule, the question of whether and how museums should narrate the hidden past of enslavement and colonialism, including their own colonial origins with respect to narratives about presumed European supremacy, and the need to establish new monuments for the enslaved, their resistance, and abolitionists of African descent.

In this volume, we address this dissonant cultural heritage in Europe, with a strong focus on the tangible remains of enslavement in the Atlantic space in the continent. This may concern, for instance, the residences of royal, noble, and bourgeois enslavers; charitable and cultural institutions, universities, banks, and insurance companies, financed by the traders and owners of enslaved Africans; merchants who dealt in sugar, coffee, and cotton; and the owners of factories who profited from exports to the African and Caribbean markets related to Atlantic slavery.