Cultural Heritage and Aerobiology: Methods and Measurement Techniques for Biodeterioration Monitoring

هوازی شناسی علمی است که مؤلفه بیولوژیکی جو و تأثیرات آن بر سیستم های زنده و محیط را مطالعه می کند. این اصطلاح برای اولین بار در سال 1935 استفاده شد، اما توجه دانشمندان به مؤلفه بیولوژیکی جو به سال 1769 باز می گردد، زمانی که زیست شناس ایتالیایی اسپالانزانی مجموعه ای از آزمایشات را انجام داد که مفهوم تولید خود به خودی حیات را رد کرد و ثابت کرد. وجود میکروارگانیسم های زنده در هوا. هوازی شناسی دارای ویژگی های مشخصی از میان رشته ای است: زمینه های کاربرد آن از بیماری های تنفسی تا شیوع بیماری های حیوانی و گیاهی در هوا و تجزیه زیستی مواد و مواد را شامل می شود. مورد اخیر موضوع این کتاب است. هدف از تحقیقات هوازی بکار گرفته شده در حفاظت از میراث فرهنگی، ارزیابی خطر تغییر توسط میکروارگانیسم‌های موجود در هوا در موادی است که مصنوعات تاریخی، هنری و باستان‌شناسی را تشکیل می‌دهند. هاگ های موجود در هوا و ساختارهای رویشی ممکن است بر روی بسترهای مختلف ایجاد شوند و ممکن است علت تخریب، در رابطه با انواع مواد، وضعیت میکرو اقلیم و آلودگی محیط های حفاظتی باشند. ارزیابی کمی و کیفی مولفه بیولوژیکی هوا، که با استفاده از کمپین‌های تحلیل هدفمند، و ویژگی‌های مواد و محیط‌ها انجام می‌شود، اطلاعات ضروری را برای ارزیابی خطر واقعی و برنامه‌ریزی مداخلات فراهم می‌کند. این کتاب به چهار بخش اصلی تقسیم شده است.

Aerobiology is the science that studies the biological component of the atmosphere and its effects on living systems and on the environment. This term was used for the first time in 1935, but the attention of scientists to the biological component of the atmosphere goes back to 1769, when the Italian biologist Spallanzani carried out a series of experiments that disproved the concept of spontaneous generation of life and proved the presence of viable microorganisms in the air. Aerobiology has marked characteristics of interdisciplinarity: its application fields range from respiratory diseases to the airborne outbreak of animal and vegetal diseases and to the biodegradation of substances and materials. The latter is the subject of this book. The purpose of aerobiological research applied to the conservation of cultural heritage is to evaluate the risk of alteration by airborne microorganisms of materials forming artefacts of historical, artistic and archaeological interest. Airborne spores and vegetative structures may develop on different substrates and may be a cause of degradation, in relation to the types of materials, the microclimatic situation and the pollution of the conservation environments. The qualitative and quantitative evaluation of the biological component of air, performed by means of targeted analysis campaigns, and of the characteristics of materials and environments, supplies indispensable information for the evaluation of the actual risk and the planning of interventions. This book is divided into four main parts.