Cultic Spiritualization: Religious Sacrifice in the Dead Sea Scrolls

از زمان کشف طومارهای دریای مرده که در سال 1947 آغاز شد، شاهد مادی و محتوای خاطره انگیز آن تخیل مذهبی دانشمندان و عموم مردم را به یک اندازه جذب کرده است. محتوای مواد کاوش شده که به عنوان یکی از بزرگترین اکتشافات باستان شناسی قرن بیستم مورد ستایش قرار می گیرد، زمینه های وسیع پژوهش های مرتبط با کتاب مقدس را روشن و احیا کرده است. تا به امروز، بررسی اکتشافات مادی مربوط به قربانی مذهبی مورد توجه محدودی قرار گرفته است. جمال-دومینیک هاپکینز در این پژوهش به بررسی آثار زندگی و باستان شناسی قمران و دیدگاه های گرامی از قربانی در طومارهای فرقه ای غیر انجیلی بحرالمیت می پردازد. هاپکینز توسعه تاریخی و ایدئولوژیک جنبش کاهنان یهودی مربوط به طومارها را بررسی می‌کند، و عمدتاً بر نقطه‌نظر گروه شاخه بعدی جنبش موسوم به جامعه قمران تمرکز می‌کند. این بررسی پانوراما از قربانی در طومارهای دریای مرده، بازسازی تاریخی این جامعه اصلی و داستان جذاب آن را ارائه می دهد. هاپکینز توسعه یک جامعه را، از مراحل قبل از قومرانی تا استقرار قمرانی، نشان می دهد که معبد اورشلیم و اعمال قربانی را معنوی می کرد. در نتیجه رانده شدن به صحرای قمران، در غیاب معبد فیزیکی در اورشلیم، این جامعه روحانی عشایری خود را «معبد» می‌نگریست. جامعه در ازای قربانی واقعی حیوان، از طریق اعمال دعا و ستایش، میوه لب های خود را به عنوان روش جایگزین قربانی تقدیم می کردند. با ترک جامعه بزرگتر، این جامعه قمران به یک جامعه آخرت شناختی تبدیل شد که درگیر تمرین معنویت مذهبی بود.

Since the discovery of the Dead Sea Scrolls beginning in 1947, its material witness and evocative content have captured the religious imagination of scholars and the general public alike. Hailed as one of the greatest archaeological discoveries of the 20th century, the excavated material content has illuminated and revitalized the vast fields of biblical-related scholarship. To date, investigation of the material discoveries related to religious sacrifice has received limited attention. In this study, Jamal-Dominique Hopkins examines the traces of the life and archaeology of Qumran, and the cherished views of sacrifice in the non-biblical sectarian Dead Sea Scrolls. Hopkins explores the historical and ideological development of the Jewish priestly movement related to the scrolls, focusing predominantly on the vantage point of the movement’s later offshoot group known as the Qumran community. This panoramic examination of sacrifice in the Dead Sea Scrolls offers a historical reconstruction of this principal community and its gripping story. Hopkins reveals the development of a community, from its pre-Qumranic to Qumranic settlement stages, which chose to spiritualize the Jerusalem temple and sacrificial practices. As a consequence of being driven into the Qumran desert, in the absence of the physical temple in Jerusalem, this nomadic priestly community viewed itself as “temple.” In exchange for actual animal sacrifice, through the acts of prayer and praise, the community offered the fruit of their lips as an alternative modality of sacrifice. In leaving the larger community, this Qumran community thus became an eschatological community engaging in the practice of cultic spiritualization.