دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Cuba, Castro and Socialism
دانلود کتاب کوبا، کاسترو و سوسیالیسم
مشخصات کتاب
Cuba, Castro and Socialism
ویرایش:
نویسندگان: Peter Binns. Mike Gonzales
سری:
ISBN (شابک) : 0905998359, 9780905998350
ناشر: Socialist Workers Party
سال نشر: 1983
تعداد صفحات: 40
[67]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 272 Kb
قیمت کتاب (تومان) : 39,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Cuba, Castro and Socialism به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب کوبا، کاسترو و سوسیالیسم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب کوبا، کاسترو و سوسیالیسم
بیست و یک سال از زمانی می گذرد که ارتش شورشی کاسترو، با حمایت ائتلافی سست از روشنفکران - جنبش 26 جولای - رژیم باتیستا تحت حمایت ایالات متحده را نابود کرد و شروع به ایجاد تغییرات اساسی در جامعه کوبا کرد. دقیقا چه چیزی به دست آورد؟ آیا برای جهان سوم راهی جایگزین و قابل دوام برای سوسیالیسم در مقایسه با بوروکرات‌های مسکوت‌گر مسکو فراهم می‌کند؟ آیا روش های آن در جای دیگری قابل تکرار است؟ این سؤالات با شدت بیشتری در رویدادهای اخیر در چین مطرح شده است - چین برای مدت طولانی درخشان ترین ستاره در افق شرقی است، اما اکنون در ابتکارات سیاست خارجی مشترک با ایالات متحده آمریکا در افغانستان شرکت می کند و ورود سرمایه های غربی و یک کشور را تشویق می کند. جامعه را در خانه به شدت متمایز می کند. بنابراین توجه به کوبا ناگزیر است. آیا به اصول سوسیالیستی خود وفادار مانده است؟ آیا واقعاً تا به حال وجود داشته است؟ یا، مانند چین، وقتی یک کاوشگر زیر سطح به طور جدی در هوا ناپدید می شود؟ در واقع بسیاری در مورد ماهیت سوسیالیستی انقلاب کوبا هیچ تردیدی نداشته اند. بنابراین سی رایت میلز به عنوان مثال به این نتیجه رسید که این یک "دیکتاتوری انقلابی دهقانان و کارگران کوبا" بود که در آن یک مرد "عملاً قدرت مطلق" داشت. این دیدگاه تا حدی عجیب و غریب برای نشان دادن یک اجماع گسترده در مورد این سوال قابل توجه تر بود. از پل جانسون در نیو استیتسمن که به صورت غزلی به آن پرداخت «دیکتاتوری واقعی پرولتاریا» کوبا، حتی اگر از طریق حکومت «خودسرانه» یک نفر، به ژوزف هانسن و انترناسیونال چهارم که - تا حدودی کمتر غنایی - ادعا کردند که «در تحلیل نهایی، واژگونی در روابط مالکیت در کوبا پژواک انقلاب اکتبر 1917 در روسیه است، و بنابراین «کوبا وارد مرحله انتقالی یک دولت کارگری شد، اگرچه هنوز اشکال حکومت پرولتاریای دموکراتیک وجود نداشت». این ادعاهای بسیار گسترده بر چه مبنایی بود؟ و چگونه امتحان زمان را پس داده اند؟ در نهایت، چگونه می‌توانیم مسیری را که کوبا در آن حرکت می‌کند، توصیف کنیم؟ اینها سوالاتی است که در این مقاله بررسی خواهیم کرد.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Twenty-one years have passed since the time Castro’s rebel army, backed by a loose coalition of intellectuals – the 26th July Movement – destroyed the US-backed Batista regime and began to effect fundamental changes in Cuban society. What exactly did it achieve? Does it provide the Third World with an alternative and viable road to socialism to that of Moscow’s stultifying bureaucrats? Can its methods be repeated elsewhere? These questions have been posed even more sharply by recent events in China – China for so long the brightest star on the eastern horizon, but which now participates in joint foreign policy initiatives with the USA in Afghanistan, and encourages the entry of western capital and a more sharply differentiated society at home. The limelight is therefore inevitably on Cuba; has it remained faithful to its socialist principles? Did it indeed ever have any? Or, like China, when one probes beneath the surface at all seriously do they disappear into thin air? Many indeed have had no doubts at all about the socialist nature of Cuba’s revolution. Thus C. Wright Mills for instance concluded that it was “a revolutionary dictatorship of the peasants and workers of Cuba” in which one man possessed “virtually absolute power”. This somewhat bizarre view was the more remarkable for representing a wide consensus on the question; from Paul Johnson in the New Statesman who waxed lyrically on Cuba’s “genuine dictatorship of the proletariat” even if it was expressed through the “arbitrary” rule of one man, to Joseph Hansen and the Fourth International who claimed – somewhat less lyrically – that “in the final analysis, the overturn in property relations in Cuba is an echo of the October 1917 revolution in Russia”, and therefore “Cuba entered the transitional phase of a workers’ state, although one lacking as yet the forms of democratic proletarian rule”. On what were these very widespread claims based? And how have they stood the test of time? Finally, how can we now characterise the direction in which Cuba is heading? These are questions we shall examine in this article.
