دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: David Harvey
سری:
ISBN (شابک) : 9788858842850
ناشر: Feltrinelli
سال نشر: 2021
تعداد صفحات:
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 684 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب Cronache anticapitaliste: Guida alla lotta di classe per il XXI secolo به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تواریخ ضد سرمایه داری: راهنمای مبارزه طبقاتی برای قرن بیست و یکم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
عصر ما عصر بحران های اقتصادی، بیماری های همه گیر، مبارزات طبقاتی و واکنش های نئوفاشیستی است. در قلب همه اینها سرمایه داری است که در پانزده سال گذشته تغییر کرده است. کسانی هستند که فکر می کنند به اوج و افول خود رسیده است. در عوض، دیوید هاروی توضیح می دهد که او در وضعیت بسیار خوبی قرار دارد، حتی اگر مشروعیت پروژه سیاسی او زیر سوال رفته باشد. برای اولین بار در تاریخ، بحرانی که در سال 2008 جهان را تحت تاثیر قرار داد، نابرابری اجتماعی را تسریع بخشید، تا جایی که اکثریت مردم شروع به احساس بیگانگی از سیستم اقتصادی کردند که بخشی از آن بودند. به همین دلیل، سرمایه داری نئولیبرال برای بقای خود مجبور بود با نئوفاشیسم، سوار بر احیای احساسات ناسیونالیستی و ارتجاعی، متحد شود. این خیلی عجیب نیست، زیرا خشونت در DNA سرمایه است و می تواند بر هر جنبه ای از زندگی ما تأثیر بگذارد: سرزمینی که در آن ساکن هستیم، درک ما از زمان، ایده ای که از آزادی، عدالت و خانواده داریم. امروز سرمایه داری با دشواری بسیار فاصله دارد، اما باید دوستی های خطرناکی ایجاد کند، باید فاجعه آب و هوایی را نادیده بگیرد و معماری حقوق ما را هر چه ضعیف تر کند. در این کتاب، محقق بزرگ مارکس، بی رحمی نظام اقتصادی ما را بازگو می کند، اما با هم راه ساختن یک جامعه بدیل را حتی در چنین شرایط سختی نشان می دهد. هاروی می نویسد: «ریشه آزادی و رهایی فردی، موقعیتی است که در آن همه نیازهای ما از طریق کنش جمعی برآورده می شود، به طوری که هر کس تنها شش ساعت در روز کار می کند و بقیه زمان می تواند آنچه را که دوست دارد انجام دهد. اما برای پیمودن چنین مسیری به سوی رهایی، ابتدا باید خود را رهایی بخشیم و درک کنیم که یک تخیل جدید در کنار واقعیتی جدید امکان پذیر است.»
La nostra è un’epoca di crisi economiche, pandemie, lotte di classe e reazioni neofasciste. Al centro di tutto questo c’è il capitalismo, che negli ultimi quindici anni è cambiato. C’è chi pensa che abbia raggiunto il suo momento di apice e di declino. E invece, spiega David Harvey, è in ottima forma, anche se la legittimità del suo progetto politico è stata messa in discussione. Per la prima volta nella storia, la crisi che ha colpito il mondo nel 2008 ha accelerato la disuguaglianza sociale, al punto che la maggioranza delle persone ha cominciato a sentirsi alienata rispetto al sistema economico di cui faceva parte. Per questo, per sopravvivere, il capitalismo neoliberista ha dovuto allearsi con il neofascismo, cavalcando la rinascita di sentimenti nazionalisti e reazionari. Non è così strano, perché la violenza è nel dna del capitale e sa colpire ogni aspetto della nostra vita: il territorio che abitiamo, la nostra percezione del tempo, l’idea che abbiamo della libertà, della giustizia e della famiglia. Oggi il capitalismo è molto lontano dall’essere in difficoltà, ma ha la necessità di stringere pericolose amicizie, ha bisogno di ignorare la catastrofe climatica e di rendere sempre più esile l’architettura dei nostri diritti. In questo libro il grande studioso di Marx racconta la brutalità del nostro sistema economico, ma insieme indica la strada per costruire una società alternativa, anche in tempi così difficili. “La radice vera della libertà individuale e dell’emancipazione,” scrive Harvey, “è una situazione in cui tutti i nostri bisogni sono soddisfatti attraverso un’azione collettiva, in modo che ciascuno lavori solo sei ore al giorno e per il resto del tempo possa fare ciò che gli piace. Per imboccare un simile sentiero per l’emancipazione, però, dobbiamo prima emancipare noi stessi e capire che è possibile un nuovo immaginario, accanto a una nuova realtà.”