Critical Writing for Embodied Approaches: Autoethnography, Feminism and Decoloniality

خود قوم نگاری رشته منحصر به فردی است که در درون و بیرون خود قدم می گذارد تا معنای اجتماعی و فرهنگی را تجربه کند، تجسم و بیان کند. در عین حال یک ژانر نمایشی، سیاسی و شاعرانه از نویسندگی پژوهشی است، و این پتانسیل را دارد که «قلب جهان» را حتی برای یک لحظه آشکار کند. نویسنده از نظریه به عنوان داستان و داستان به عنوان نظریه استفاده می کند تا جایگاه خود را در جهان از طریق روایت های پر دردسر و صمیمی خود و اجتماعی کشف کند تا چالش ها و پاداش های منحصر به فرد خوداتنوگرافی را آشکار کند.

در چارچوب استعاره «خطوط قلب»، نویسنده رویه‌های خوداتنوگرافیک را به‌عنوان اثر انتقادی فمینیستی و استعماری و قدرتی که نه تنها برای تصور جهانی عاقلانه، اخلاقی و دوست‌داشتنی دارد، بلکه برای ساختن چنین دنیایی بررسی می‌کند. مکان ممکن از طریق یک سفر نمایشی قلب، ما با نویسنده سفر می‌کنیم، در حالی که او قدرت کلمات، نوشتن و ننوشتن را کشف می‌کند و به‌ویژه آثار هلن سیکسوس و ویرجینیا وولف را تداعی می‌کند. این مجلد تامل برانگیز، پرشور و پیشرو برای همه علاقه مندان به خود مردم نگاری و راه هایی که می توان آن را به عنوان کار انتقادی، اخلاقی و سیاسی در علوم اجتماعی به کار برد، مورد توجه و ارزش خواهد بود.

Autoethnography is a unique discipline which steps inside and outside the self to experience, embody and express social and cultural meaning. At once a performative, political and poetic genre of research writing, it holds the potential to uncover the ‘heart of the world’, if only for a moment. The author uses theory as story and story as theory to explore her place in the world through painstaking and intimate self and social narratives to lay bare the unique challenges and rewards of autoethnography.

Framed around the metaphor of ‘heartlines’, the author explores autoethnographic practice as critical feminist and decolonial work and the power it holds for not only imagining a wise, ethical and loving world, but for making such a kind place possible. Through a performative journey of the heart, we travel with the author as she unearths the power of words, of writing and not-writing, evoking in particular the work of Hélène Cixous and Virginia Woolf. This reflective, passionate and pioneering volume will be of interest and value to all those interested in autoethnography and the ways in which it can be applied as critical, ethical and political work in the social sciences.