Critical Pedagogy and Cognition: An Introduction to a Postformal Educational Psychology

این کتاب به طور همزمان به حوزه‌های آموزشی انتقادی و روان‌شناسی تربیتی به روش‌های جدید و نوآورانه کمک می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه آموزش انتقادی، روان‌شناسی پسارسمی، و علم روشنگری، رشته‌های به ظاهر مجزا و متمایز، در واقع بخشی از همان رشته‌های بزرگ‌تر هستند. کل بافتی و پیچیده از درونی ترین بافت بیولوژیکی قوای انسانی که به لحاظ رشدی ثابت شده است تا بافت دائماً در حال تغییر و ساختار اجتماعی و سیاسی طرحواره فردی و تمدن انسانی.

منحصربه‌فرد بودن متن ناشی از تلاش جسورانه آن برای پیوند آثار ساختارگرا/پادگوژیک انتقادی پسارسمی جو کینچلو و دیگران با علم غربی از طریق نقد و رد مشترک، اگرچه قبلاً سوء تفاهم شده بود. از اشکال خام کنترل اجتماعی، که روانشناسان آن را رفتارگرایی می نامند و دانشمندان غربی آن را به عنوان فلسفه مکانیکی معرفی می کنند. بنابراین، این کتاب استدلال می‌کند که آموزش انتقادی - که شامل سنت‌های آنارشیستی، مارکسیست، فمینیستی، بومی (در سطح جهانی)، آفریقایی-کارائیب/آمریکایی، و سنت‌های پست مدرن است - و روان‌شناسی آموزشی انتقادی/ساخت‌گرا می‌تواند با درگیر کردن افراد قبلی رد شده به دست بیاورد. با همبستگی انتقادی کار کنید، یعنی بدون به خطر انداختن ارزش‌ها یا تعهدات دموکراتیک. بنابراین هدف این کتاب کمک به این دیدگاه برای توسعه روانشناسی تربیتی متجاوزتر و تحول آفرین است.

This book simultaneously contributes to the fields of critical pedagogy and educational psychology in new and innovative ways by demonstrating how critical pedagogy, postformal psychology, and Enlightenment science, seemingly separate and distinct disciplines, are actually part of the same larger, contextualized, complex whole from the inner most developmentally-fixed biological context of human faculties to the perpetually shifting, socially and politically constructed context of individual schema and human civilization.

The text’s uniqueness stems from its bold attempt to connect the postformal critical constructivist/pedagogy work of Joe Kincheloe and others to Western science through a shared, although previously misunderstood, critique and rejection of crude forms of social control, which the psychologists call behaviorism and Western scientists identify as mechanical philosophy. This book therefore argues that critical pedagogy— which includes, among others, anarchist, Marxist, feminist, Indigenous (globally conceived), Afro-Caribbean/American, and postmodern traditions—and critical/constructivist educational psychology have much to gain by engaging previously rejected work in critical solidarity, that is, without compromising one’s values or democratic commitments. The goal of this book is therefore to contribute to this vision of developing a more transgressive and transformational educational psychology.