دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Critical Paediatric Bioethics and the Treatment of Short Stature
دانلود کتاب اخلاق زیستی انتقادی کودکان و درمان کوتاهی قد
مشخصات کتاب
Critical Paediatric Bioethics and the Treatment of Short Stature
ویرایش:
نویسندگان: Maria Cristina Murano
سری: Linköping Studies in Arts and Sciences
ISBN (شابک) : 9789176851159
ناشر: Linköping University
سال نشر: 2018
تعداد صفحات: 83
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 4 Mb
قیمت کتاب (تومان) : 48,000
در صورت ایرانی بودن نویسنده امکان دانلود وجود ندارد و مبلغ عودت داده خواهد شد
در صورت تبدیل فایل کتاب Critical Paediatric Bioethics and the Treatment of Short Stature به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب اخلاق زیستی انتقادی کودکان و درمان کوتاهی قد نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب اخلاق زیستی انتقادی کودکان و درمان کوتاهی قد
چندین مطالعه استدلال کرده اند که بین کوتاهی قد و تجربیات و ویژگی های منفی، مانند تبعیض اجتماعی، آسیب های اقتصادی، مشکلات سلامتی (به ویژه برای مردان) همبستگی وجود دارد. این عقیده که مردان کوتاه قد در تعاملات اجتماعی و در انتخاب شریک زندگی دارای ضعف هستند نیز در فرهنگ عامه و دانش رایج رایج است. اکنون می توان از هورمون رشد انسانی نوترکیب (hGH) برای درمان کودکان مبتلا به کوتاهی قد ایدیوپاتیک (ISS)، یعنی کودکانی که به دلایل پزشکی ناشناخته از حد متوسط کوتاهتر هستند، استفاده کرد. منتقدان استدلال می کنند که شواهدی مبنی بر ناراحتی روانی ناشی از کوتاهی قد و اثربخشی درمان در افزایش رفاه کودکان وجود ندارد. این اختلاف نظر در ارزیابی‌های دارویی بین‌المللی منعکس شده است: در حالی که سازمان غذا و دارو (FDA) در ایالات متحده مجوز بازاریابی برای hGH را برای کودکان مبتلا به ISS در سال 2003 اعطا کرد، آژانس دارویی اروپا (EMA) در سال 2007 آن را رد کرد. دو هدف: اول، شناسایی و تجزیه و تحلیل هنجارها، ارزش ها و مفروضات در مورد کوتاهی قد و استفاده از درمان hGH برای کودکان مبتلا به ISS، که در بحث های اجتماعی فرهنگی، فلسفی و نظارتی در مورد آنها، و در تجربیات زنده نقل شده از کوتاه قد یافت می شود. دوم، بحث انتقادی و تأملی در مورد اینکه چگونه این تحلیل‌ها به بحث‌های اخلاقی زیستی در مورد استفاده از درمان hGH برای کودکان مبتلا به ISS کمک می‌کنند. از آنچه که رویکرد نظری اخلاق زیستی انتقادی کودکان نامیده می‌شود، استفاده می‌کند، که تجزیه و تحلیل دقیق استدلال‌ها، مفهوم‌سازی‌ها و استدلال‌های مختلف پیرامون موضوع مورد مطالعه را مهم می‌داند، از طریق یک تحلیل خود انعکاسی که نسبت به سایر اشکال مشکل‌آفرینی نیز بدبین است و ترکیبی از آن است. تحلیل های فلسفی در حالی که پذیرای مفاهیم اجتماعی هستند و از روش های تجربی استفاده می کنند. مقاله اول یک درک انتقادی از پزشکی‌سازی به‌عنوان یک مفهوم و هم به‌عنوان یک پدیده پیشنهاد می‌کند و بررسی می‌کند که چنین درک انتقادی چه بینش‌هایی را برای بحث‌های اخلاقی درباره hGH برای ISS به ارمغان می‌آورد. این استدلال می‌کند که سه موضوع اخلاقی اصلی به پزشکی کردن کوتاه‌قدی‌ها مربوط می‌شود: نقش کم‌اهمیت‌شدن بعد کیفی کوتاه‌قدی، توجیه درمان (که گاهی بر اساس باورهای اجتماعی غیرقابل تصور و انتظارات غیر واقعی والدین است)، و سوء رفتار احتمالی ذینفعان. . مقاله دوم دلایل موافق و مخالف اعطای مجوز بازاریابی درمان hGH برای نشانه ISS ارائه شده در اسناد منتخب FDA و EMA را بررسی می کند. این تحلیل استدلالی را با رویکردی به تحلیل خط مشی به نام «مشکل نشان داده شده چیست» ترکیب می‌کند و بر مفروضات و پیش‌فرض‌های اساسی در مورد کوتاه‌قدی و درمان hGH برای ISS تمرکز می‌کند. سپس این استدلال‌ها را از طریق درک رابطه‌ای، تجربی و فرهنگی از ناتوانی مورد بحث قرار می‌دهد و استدلال می‌کند که انتخاب در مورد دادن hGH صرفاً یک انتخاب مبتنی بر اثربخشی و ایمنی نیست، بلکه مستلزم بررسی ارزش‌هایی است که با آن انتخاب منتقل می‌کنیم. . مقاله سوم به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه و چرا در بحث‌های اخلاقی زیستی و زیست‌پزشکی در مورد درمان hGH برای کودکان مبتلا به ISS نیاز به تجربه‌های زندگی شده قد است. ابتدا آنچه را که به عنوان رویکرد «مشکل محور» برای بحث در مورد درمان hGH برای کودکان مبتلا به ISS تعریف می کند، توصیف می کند. سپس یک تحلیل اجتماعی پدیدارشناختی از اینکه آیا و اگر چنین است، کی و چگونه قد برای افراد مصاحبه‌شده در هلند که کوتاهتر از حد متوسط هستند و بدون هیچ دلیل پزشکی شناخته‌شده‌ای مهم است، ارائه می‌کند. تحلیل اجتماعی-پدیدارشناختی غنای معانی تجربیات زیسته کوتاه قد را نشان می‌دهد که نمی‌توان آنها را با رویکرد مسئله‌محور دریافت کرد، و تکمیل شیوه‌های بالینی با رویکردهای روایی را پیشنهاد می‌کند. این تحقیق به بحث اخلاقی در مورد استفاده از hGH برای کودکان مبتلا به ISS کمک می کند، نگاهی انتقادی به درک اجتماعی کوتاهی قد می گذارد، برخی چالش های اخلاقی را که توسط ذینفعان درگیر در سطوح مختلف (مانند خانواده ها، متخصصان پزشکی و سیاست گذاران) مواجه می شوند، برجسته می کند. و ارائه بینش های جدید در مورد چگونگی رسیدگی به این مسائل اخلاقی. بنابراین، برای ذینفعان، متخصصان اخلاق زیستی و افراد عادی که مایل به کشف راه‌های جایگزین برای رسیدگی به چنین معضلات اخلاقی زیستی و سایر مداخلات اطفال با هدف عادی‌سازی ویژگی‌های بدنی کودکان هستند، جالب است.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Several studies have argued that there is a correlation between short stature and negative experiences and characteristics, such as social discrimination, economic disadvantage, health problems (especially for men). The idea that short men have a disadvantage in social interactions and in partner choices is also widespread in popular culture and common knowledge. It is now possible to use recombinant human growth hormone (hGH) to treat children with idiopathic short stature (ISS), namely children who are shorter than average for unknown medical reasons. Critics argue that there is a lack of evidence of both psychological distress caused by short stature and the efficacy of the treatment in increasing children’s well-being. This controversy is reflected in international drug evaluations: while the Food and Drug Administration (FDA) in the US granted marketing authorisation for hGH for children with ISS in 2003, the European Medicines Agency (EMA) refused it in 2007. The research presented here had two aims: first, to identify and analyse the norms, values and assumptions about short stature and the use of hGH treatment for children with ISS, found within sociocultural, philosophical and regulatory discussions of these, and within narrated lived experiences of short stature. Second, to critically and reflectively discuss how these analyses contribute to bioethical debates on the use of hGH treatment for children with ISS. It employs what it calls a critical paediatric bioethics theoretical approach, which deems as important to carefully analyse different reasoning, conceptualisations and arguments around the object of study, through a self-reflective analysis that is also sceptical about other forms of problematisation, and that combines philosophical analyses while being open to social implications and drawing upon empirical methods. The first article proposes a critical understanding of medicalisation as both a concept and a phenomenon, and explores what insights such critical understanding brings to ethical discussions about hGH for ISS. It argues that three main ethical issues concern the medicalisation of short stature: the downplayed role of the qualitative dimension of short stature, the justification of the treatment (as sometimes based on uncritically assumed social beliefs and unrealistic parental expectations), and possible misconduct of stakeholders. The second article examines the arguments for and against granting marketing authorisation of hGH treatment for the indication of ISS presented in selected FDA and EMA documents. It combines argumentative analysis with an approach to policy analysis called ‘what’s the problem represented to be’ and focuses on underlying assumptions and presuppositions about short stature and hGH treatment for ISS. It then discusses these arguments through the relational, experiential and cultural understandings of disability, and argues that the choice about whether to give hGH is not merely a choice based on efficacy and safety, but requires an examination of the values that we transmit by that choice. The third article examines how and why attendance to lived experiences of height is needed in bioethical and biomedical discussions of hGH treatment for children with ISS. It first describes what it defines as the ‘problem-oriented’ approach to the debate about hGH treatment for children with ISS. It then offers a sociophenomenological analysis of whether and, if so, when and how, height matters to the interviewed people in the Netherlands who are shorter than average without any known medical reasons. The sociophenomenological analysis shows the richness of meanings of lived experiences of short stature that cannot be captured by the problem-oriented approach, and suggests complementing clinical practices with narrative approaches. This research contributes to the ethical debate about using hGH for children with ISS, setting a critical gaze onto the social perception of short stature, highlighting some ethical challenges met by stakeholders involved at different levels (such as families, medical professionals and policy makers), and providing new insights into how to address these ethical issues. It is, therefore, of interest to stakeholders, bioethicists and lay people willing to explore alternative ways to address such bioethical dilemmas, and other paediatric interventions that aim to normalise children’s bodily characteristics.
