Critical Disaster Studies

این کتاب حوزه جدید و میان رشته ای مطالعات بحرانی بلایای طبیعی را اعلام می کند. برخلاف بسیاری از رویکردهای موجود در مورد فاجعه، مطالعات بحرانی بلایا با این ایده آغاز می‌شود که بلایا واقعیت‌های عینی نیستند، بلکه افسانه‌های تفسیری هستند - و نحوه نگرش مردم به جهان را شکل می‌دهند. با زیر سوال بردن مفهوم خود فاجعه، مطالعات بحرانی بلایا خطرات تعریف افراد یا مکان‌ها را به‌عنوان آسیب‌پذیر، انعطاف‌پذیر یا در معرض خطر نشان می‌دهد.

همانطور که ساختارهای اجتماعی، فاجعه، آسیب‌پذیری، انعطاف‌پذیری و خطر شکل می‌گیرند. توسط رقابت بر سر قدرت شکل گرفته است. مدیران و تکنوکرات‌ها اغلب اهداف واکنش و بازیابی بلایا را به‌عنوان عینی، قابل اندازه‌گیری یا بدیهی اعلام می‌کنند. در واقع، اهداف ذهنی هستند و معمولاً مورد مناقشه قرار می گیرند. مطالعات بحرانی فاجعه به روش‌هایی که افراد قدرتمند اغلب از ادعاهای تخصص تکنوکراتیک برای حفظ قدرت استفاده می‌کنند، توجه می‌کند.
به‌علاوه، بلایا به‌جای اینکه به‌عنوان رویدادهای مجزا وجود داشته باشند، در طول زمان رخ می‌دهند. مردم معمولاً فجایع را غیرمنتظره و ناگهانی تصور می‌کنند که شرایط ساختاری را احتمالی، شرایط گسترده محلی و شرایط مزمن حاد جلوه می‌دهند. با قرار دادن بلایا در زمینه‌های وسیع‌تر، مطالعات بحرانی بلایا این روکش را از بین می‌برد.

با فصل‌هایی توسط محققان پنج قاره و هفت رشته، مطالعات بحرانی بلایا می‌پرسد چگونه بلایا شناخته می‌شوند. به عنوان فاجعه، چگونگی استفاده از بلایا به عنوان ابزار حکومت و سیاست، و اینکه مردم چگونه فجایع را تصور و پیش بینی می کنند. این جلد برای محققان بلایا در هر رشته و به ویژه کسانی که تعداد فزاینده ای از دوره های مطالعات بلایا را تدریس می کنند، جالب خواهد بود.

This book announces the new, interdisciplinary field of critical disaster studies. Unlike most existing approaches to disaster, critical disaster studies begins with the idea that disasters are not objective facts, but rather are interpretive fictions—and they shape the way people see the world. By questioning the concept of disaster itself, critical disaster studies reveals the stakes of defining people or places as vulnerable, resilient, or at risk.

As social constructs, disaster, vulnerability, resilience, and risk shape and are shaped by contests over power. Managers and technocrats often herald the goals of disaster response and recovery as objective, quantifiable, or self-evident. In reality, the goals are subjective, and usually contested. Critical disaster studies attends to the ways powerful people often use claims of technocratic expertise to maintain power.
Moreover, rather than existing as isolated events, disasters take place over time. People commonly imagine disasters to be unexpected and sudden, making structural conditions appear contingent, widespread conditions appear local, and chronic conditions appear acute. By placing disasters in broader contexts, critical disaster studies peels away that veneer.

With chapters by scholars of five continents and seven disciplines, Critical Disaster Studies asks how disasters come to be known as disasters, how disasters are used as tools of governance and politics, and how people imagine and anticipate disasters. The volume will be of interest to scholars of disaster in any discipline and especially to those teaching the growing number of courses on disaster studies.