Cristo y los fariseos

فریسایی گناه علیه روح القدس است. ماهیت فریسی تبدیل به نقاب شده است، او کاملاً طبیعی دروغ می گوید زیرا با دروغ گفتن به خودش شروع کرده است. آنچه او شبیه سازی می کند، که تقدس است، و آنچه هست، خودخواهی، با هم آمیخته شده و تبدیل به سمی وحشتناک شده است که پادزهری برای خود ندارد. گلیسیرین به اضافه اسید نیتریک برابر است با دینامیت.

سرنوشت عیسی ناصری این بود که با فریسیسم برخورد کند. و به محض وقوع درگیری، مبارزه تا سرحد مرگ اجتناب ناپذیر است.

بشریت شاهد درگیری حاد، خطرناک و غم انگیزتر دیگری نبوده است: دین زنده باید در درون دین خشک شده زندگی کند، بدون اینکه خشک شود یا متوقف شود. همان چیزی است که هست، مانند شات شیره ای که باید از میان تنه ای که پوست پوست شده است حرکت کند. این کار دشوار مسیح بود.

El fariseísmo es el pecado contra el Espíritu Santo. La natura del fariseo se ha vuelto máscara, miente con toda naturalidad pues ha comenzado por mentirse a sí mismo. Lo que él simula, que es la santidad, y lo que él es, el egoísmo, se han amalgamado y se han hecho un espantoso veneno que de suyo no tiene antídoto alguno. Glicerina más ácido nítrico, igual dinamita.

El destino de Jesús de Nazareth era chocar contra el fariseísmo; y una vez producido el choque, la lucha hasta la muerte sigue inevitable.

La Humanidad no ha presenciado otro conflicto más agudo, peligroso y trágico: la religión viva ha de vivir dentro de la religión desecada sin desecarse ni dejar de ser lo que es, como un golpe de savia que debe moverse a través de un tronco vuelto corteza. Éste fue el difícil trabajo de Cristo.