Criminal Jurisdiction under the United States-Philippine Military Bases Agreement: A Study in Conjurisdictional Law

استقرار زمان صلح برای اهداف امنیت جمعی تعداد زیادی از پرسنل نظامی یک کشور در قلمرو کشوری دیگر یکی از مهم‌ترین تحولات روابط بین‌المللی پس از جنگ است. برای مثال، ایالات متحده از زمان شروع جنگ کره، تقریباً نیمی از نیروهای نظامی فعال خود را در بیش از هفتاد و یک کشور مستقر کرده است. استامبوک خاطرنشان کرد که اگرچه تئوری های منطقی این وضعیت تغییر کرده است، "پایگاه ها و نیروهای خارج از کشور باقی مانده اند." به اجرا گذاشته شود. یکی از جنبه های این قراردادها که توجه قابل توجهی را به خود جلب کرده است، مقررات مربوط به حق اعمال قانون کیفری 3 است. همانطور که انتظار می رود، انبوهی از مشکلات قضایی در مورد اینکه آیا حقوق قضایی مربوط به کشورهای اعزام کننده یا کشورهای دریافت کننده پرسنل نظامی، بخش غیرنظامی همراه و وابستگان آنها است، بوجود آمده است. همانطور که اسنی و پای اشاره کرده اند: "برای اولین بار در عصر مدرن، نظام های حقوقی گاه کاملاً متفاوت دو کشور مستقل در یک قلمرو و در رابطه با افراد مشابه عمل می کنند." روابط بین مقامات نظامی 1 جورج استامبوک، نیروهای نظامی آمریکا در خارج از کشور (کلمبوس، اوهایو: انتشارات دانشگاه ایالتی اوهایو، 1963)، صفحات 3-4 به وجود آمده است.

The peace time stationing for collective security purposes of large numbers of military personnel of one country in the territory of an­ other country constitutes one of the most significant developments of postwar international relations. The United States, for example, has stationed nearly one half of its active military forces in over seventy 1 countries since the Korean War broke out. Stambuk noted that al­ though the theories rationalizing this situation have changed, "the overseas bases and forces remain. "2 As a direct result of this stationing of large numbers of troops in foreign countries numerous bilateral and multilateral status of forces agreements have been put into force. One aspect of these agreements which has attracted considerable attention is the provisions dealing with the right to exercise criminal juris­ 3 diction. As might be expected, a host of jurisdictional problems has arisen concerning whether jurisdictional rights lie with the states sending or the states receiving military personnel, the accompanying civilian component, and their dependents. As Snee and Pye have pointed out: "For the first time in the modern era, the sometimes radically different systems of law of two sovereign nations are operating within the same territory and in respect to the same individuals. "4 Thus a situation has arisen in which the relationships between the military authorities of the 1 George Stambuk, American Military Forces Abroad (Columbus, Ohio: Ohio State Vni­ versity Press, 1963), pp. 3-4.