Creolized Aurality: Guadeloupean Gwoka and Postcolonial Politics

در جزیره کارائیب گوادلوپ، تعامل پیچیده بین مقاومت ضداستعماری و اقامت در موسیقی آن طنین انداز است. موسیقی gwoka گوادلوپ - یک سنت سکولار و مبتنی بر طبل - تاریخ های درهم تنیده استعمار فرانسه، جنبش ها علیه آن، و روند ناآرام استعمار زدایی جزیره به عنوان قلمرو فرادریایی فرانسه را به تصویر می کشد. در Creolized Aurality ژروم کامال نشان می‌دهد که صداها و شیوه‌های موسیقی تعلقات فرهنگی و تمایلات سیاسی چندگانه و اغلب به ظاهر متناقض را بیان می‌کنند که مشخصه پسااستعماری است. در حالی که گووکا از دهه 1960 با فعالیت های ضد استعماری مرتبط بوده است، در سال های اخیر بستری را برای گروهی از نوازندگان جوان فراهم کرده است تا همبستگی های پان کارائیب و دیاسپوریک را ابراز کنند. این نسل از نوازندگان حتی از طریق دولت فرانسه برای به دست آوردن جایگاه میراث یونسکو برای هنر خود تلاش کردند. کمال استدلال می‌کند که این شیوه‌های گووکا «شنواهای خلاقانه‌شده» هستند - بیان فرهنگ هم علیه و هم علیه استعمار فرانسه و پسااستعمار.

In the Caribbean island of Guadeloupe, the complex interplay between anticolonial resistance and accommodation resounds in its music. Guadeloupean gwoka music—a secular, drum-based tradition—captures the entangled histories of French colonization, movements against it, and the uneasy process of the island’s decolonization as an overseas territory of France. In Creolized Aurality, Jérôme Camal demonstrates that musical sounds and practices express the multiple—and often seemingly contradictory—cultural belongings and political longings that characterize postcoloniality. While gwoka has been associated with anti-colonial activism since the 1960s, in more recent years it has provided a platform for a cohort of younger musicians to express pan-Caribbean and diasporic solidarities. This generation of musicians even worked through the French state to gain UNESCO heritage status for their art. These gwoka practices, Camal argues, are “creolized auralities”—expressions of a culture both of and against French coloniality and postcoloniality.