Credit Rating Agencies: Self-regulation, Statutory Regulation and Case Law Regulation in the United States and European Union

این کتاب به بررسی نقش آژانس‌های رتبه‌بندی اعتباری (CRA) در بحران وام‌های مسکن پرداختی می‌پردازد. CRA ها به دلیل اعطای وضعیت درجه سرمایه گذاری «3-A» به اوراق بهادار پرخطر و سپس عدم موفقیت در کاهش سریع رتبه آنها در صورت تغییر شرایط، که منجر به متحمل شدن ضررهای قابل توجهی به سرمایه گذاران شد، مقصر شناخته می شوند. دلایل شناسایی شده توسط تنظیم کننده ها برای شکست دروازه بان، تضاد منافع بود (از آنجایی که ناشران این اوراق برای رتبه بندی ها پرداخت می کنند). فقدان رقابت (زیرا سه CRA بزرگ بر سهم بازار تسلط دارند). و فقدان مقررات برای CRA ها. این کتاب به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه تنظیم‌کننده‌ها، چه در ایالات متحده و چه در اتحادیه اروپا، با معرفی خودتنظیمی قانون نرم مطابق با آیین‌نامه سازمان بین‌المللی کمیسیون‌های اوراق بهادار و مقررات قانونی قانون سخت، مانند آنچه در "مشاهده شده است" به دنبال رسیدگی به این مشکلات بوده‌اند. قانون اصلاحات» و «قانون داد-فرانک» در ایالات متحده و مقررات مشابه در اتحادیه اروپا.

کتاب بسیار موضوعی، این مقررات را با استفاده از روش قانون اساسی دکترینال برای ارزیابی موفقیت بررسی می‌کند. رگولاتورها در رفع مشکلات شناسایی شده. همچنین مقررات قانون مورد ایالات متحده را در رابطه با مسئولیت قانونی CRAها بررسی می کند. این کتاب بررسی می‌کند که آیا مقررات معرفی‌شده اثر بازدارنده‌ای بر اقدامات CRA داشته‌اند، آیا سرمایه‌گذاران برای زیان‌های خود جبران می‌شوند و چگونه تنظیم‌کننده‌ها با مسائل تضاد منافع و محیط ضدرقابتی برخورد کرده‌اند. آیا باید از طریق تغییرات در قانون مسئولیت برای CRAها معرفی شود تا آنها را مجبور به صدور رتبه‌بندی قابل اعتماد و حل مشکلات فعلی کند؟

این کتاب به دنبال ساده‌سازی مسائل پیچیده درگیر است و با شواهد ملموس پشتیبانی می‌شود. به این ترتیب، هم برای افراد آگاه و هم برای عموم مردم عادی که علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر در مورد نقش CRA در بحران وام مسکن گران قیمت و تلاش های تنظیم کننده ها برای اصلاح وضعیت هستند، جذاب خواهد بود. خوانندگان تازه کار می توانند با مراجعه به واژه نامه انتهای کتاب با اصطلاحات حقوقی و مالی استفاده شده آشنا شوند.

The book examines the role of credit rating agencies (CRAs) in the subprime mortgage crisis. The CRAs are blamed for awarding risky securities ‘3-A’ investment grade status and then failing to downgrade them quickly enough when circumstances changed, which led to investors suffering substantial losses. The causes identified by the regulators for the gatekeeper failure were conflicts of interest (as the issuers of these securities pay for the ratings); lack of competition (as the Big Three CRAs have dominated the market share); and lack of regulation for CRAs. The book examines how the regulators, both in the US and EU, have sought to address these problems by introducing soft law self-regulation in accordance with the International Organisation of Securities Commissions Code and hard law statutory regulation, such as that found in the “Reform Act” and “Dodd-Frank Act” in the US and similar provisions in the EU.

The highly topical book examines these provisions in detail by using a doctrinal black-letter law method to assess the success of the regulators in redressing the problems identified. It also examines the US case law regulation relating to the legal liability of CRAs. The book examines whether the regulations introduced have had a deterrent effect on the actions of CRAs, whether investors are compensated for their losses, and how the regulators have dealt with the issues of conflicts of interest and an anti-competitive environment. Should liability be introduced for CRAs through changes in the law so as to compel them to issue reliable ratings and solve the current problems?

The book seeks to simplify the complex issues involved and is backed by concrete evidence; as such, it will appeal to both the well-informed and the lay general public who are interested in learning more about the role of CRAs in the sub-prime mortgage crisis and regulators’ attempts to remedy the situation. Novice readers can familiarise themselves with the legal and financial terminology used by referring to the glossary at the end of the book.