Creative Virtualities in Human Self-Interpretation-in-Culture: Phenomenology of Life and the Human Creative Condition (Book IV)

به نظر می‌رسد که بشریت مدرن روح انسانی را از سلطنت خلع کرده است و اساس اعتبار حقیقت، ارزش‌های اخلاقی و اصول را زیر سوال می‌برد. به نظر می رسد هیچ تلاشی برای تشخیص آنچه زیبا و واقعی است وجود ندارد: این سودمندی کاربردی و عملی است که به نظر می رسد بر ارزیابی ها و معاملات انسان با سایر انسان ها و در واقع حیوانات غالب است. بشریت در حال جدا شدن از آثار زیباشناختی، اخلاقی و فکری «بالاتر» روح انسان است و از این رو حیات روح اغلب در آن سوی خلیجی قرار می گیرد که در مقابل علم با عقلانیتش قرار دارد. فرهنگ در خطر تقلیل به علم است. به عبارت دیگر، سؤالات متافیزیکی بزرگ - سؤالات تلو، حس - اغلب در قالب مفاهیم علمی پاسخ داده می شود. اما اینها حداقل ناقص هستند، اگر نگوییم پراکنده، و اصولاً فرضی هستند که همچنان سؤالات را بی پاسخ می گذارد.
اما این فرهنگ است که تجلی روح انسان است، که فرآیند تاریخی خودتفسیر انسان در وجود است. همه مظاهر ترفند خلاق انسان در تار و پود فرهنگ نقشی می یابند که شامل دایره های فزاینده ای از جامعه انسانی است که خواهان ادغام و همسویی با دیگران در شرایط متغیر زندگی آنهاست. این توجه به فرهنگ همه حوزه‌های تأمل فلسفی را شامل می‌شود: اخلاقی، زیبایی‌شناختی، متافیزیکی، معرفت‌شناختی، نشانه‌شناختی، شناختی و غیره.

It would seem that modern humanity has unthroned the human spirit, undercutting the very foundation of the validity of truth, moral values and principles. There appears to be no attempt to discern what is beautiful and true: it is functional and pragmatic usefulness that seem to dominate human evaluations and transactions with other humans and, indeed, animals. Humanity is becoming detached from the `higher' aesthetic, moral and intellectual works of the human spirit and thus the life of the spirit is often situated on the other side of a gulf, opposed to science with its rationality. Culture is in danger of becoming reduced to science. In other words, the great metaphysical questions - those of telos, of sense - often are answered in terms of scientific conceptions. But these are at least incomplete, if not fragmentary, and in principle hypothetical, which still leaves the questions unanswered.
But it is culture that is the manifestation of the human spirit, being the historical process of human self-interpretation-in-existence. All manifestations of the creative forge of the human being find a role in the fabric of culture, which involves progressively widening circles of the human community, demanding an integration and attunement with others in their changing conditions of life. This consideration of culture involves all areas of philosophical reflection: moral, aesthetic, metaphysical, epistemological, semiological, cognitive, and more.