دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Amanda Rosenstock Luyster
سری:
ناشر: Harvard University
سال نشر: 2003
تعداد صفحات: 318
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 25 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Courtly images far from court: The family Saint-Floret, representation, and romance به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تصاویر درباری دور از دادگاه: خانواده سنت فلور، نمایندگی و عاشقانه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
نقاشی های دیواری در قلعه سنت فلوره (فرانسه، اوورن، حدود 1350) گسترده ترین تصویری از عاشقانه را در نقاشی های دیواری فرانسوی باقی مانده ارائه می دهد. آنها همچنین، به طور غیر معمول، با عصاره های قابل توجهی از متن نقاشی شده همراه هستند. تصاویری در اندازه واقعی از جوست ها و دیدارهای عاشقان، دیوارهای یک سالن بزرگ را پوشانده است که عاشقانه تریستان و ایزوت، دو تن از مشهورترین عاشقان محکوم به فنا در فرهنگ غرب را به تصویر می کشد. تنها چند صفحه به این نقاشیهای دیواری در مطالعات منتشر شده اختصاص داده شده است، که گاهی اوقات نقاشیها را «محکمانه» نامگذاری میکنند (در حالی که تناقض آشکار محیط روستایی آنها را نادیده میگیرند) و عمدتاً به شناسایی متنی که تصاویر به آن مربوط میشوند اختصاص داده شده است. بحث من به نقش نقاشی ها در فرهنگ درباری و استفاده آنها از بلاغت بصری می پردازد. بهویژه، من استدلال میکنم که قلعه و نقاشیهای دیواریاش شواهدی دال بر یک رابطه در نظر گرفته شده با حداقل سه سنت درباری ارائه میدهند. نقاشیهای دیواری با استفاده از سبک و شکل روایتی که ارائه میکنند، بهطور بصری بین فرهنگ بصری درباری پاریس، فرهنگ آوینیون پاپ و جامعه تروبادوری با ریشه محلی در جنوب فرانسه مذاکره میکنند. بنابراین، نقاشیهای دیواری نه تنها شواهدی از تولید فرهنگی پیچیده در مناطق خارج از «مراکز» قرون وسطی که به شدت مورد مطالعه قرار گرفتهاند، بلکه همچنین از قدرت رشتههای مختلف سنت درباری ارائه میدهند. آنچه از تجزیه و تحلیل بیشتر به چشم میآید، نقش اجتماعی حیاتی نقاشیها است، درک این نکته که تصاویر روایی در سنت فلور «تزیین صرف» نبودند. آنها اهمیت داشتند. آنها عرصه ای را ایجاد می کنند که موضوعات خاصی قبلاً در آن مطرح شده بود و به عنوان یک دعوت برای ورود به گفت و گو عمل می کنند. تجربه تماشا در Saint-Floret آگاهی بینندگان را از حضور در یک گروه اجتماعی شکل می دهد و به طور همزمان فرصتی برای مونولوگ، دیالوگ و اجرا می دهد. نقاشیهای سنت فلوره نقش مواد عاشقانه را در ساختن و ارائه تصویری از خود - بهویژه یک خود نجیب - در قرون وسطی برجسته میکنند. آنها به حامی خود اجازه می دهند تا خود را به عنوان یک عضو جهان وطن اشراف نشان دهد، که در قوانین درباری و مواد عاشقانه انجام شده است، تا جایی که بتواند یک متن تصویری را "نویسنده" کند.
The murals at the chateau of Saint-Floret (France, Auvergne, c. 1350) provide the most extensive depiction of romance in surviving French wall-painting. They are also, most unusually, accompanied by substantial extracts of painted text. Life-size images of jousts and lovers' meetings cover the walls of a large hall, depicting a romance of Tristan and Iseut, two of the most famous doomed lovers in western culture. Only a few pages have been dedicated to these wall-paintings in published scholarship, sometimes naming the paintings “courtly” (while ignoring the apparent contradiction of their rural surroundings) and largely devoted to identifying the text to which the images relate. My argument addresses the paintings' role in courtly culture and their use of visual rhetoric. In particular, I argue that the chateau and its wall-paintings provide evidence of a considered relation to at least three traditions of courtliness. By means of the style and form of the narrative which they present, the murals visually negotiate between the courtly visual culture of Paris, that of papal Avignon, and the locally-rooted troubadour society in southern France. The murals, therefore, provide evidence not only of sophisticated cultural production in areas outside the heavily-studied “centers” of the Middle Ages, but also of the strength of various strands of courtly tradition. What emerges most pointedly from the analysis is the vital social role of the paintings, the realization that the narrative images at Saint-Floret were not “mere decoration”; they mattered. They create an arena in which certain topics had already been put into play, and they act as an invitation to enter a dialogue. The viewing experience at Saint-Floret shapes viewers' consciousness of being part of a social group and simultaneously allows the opportunity for monologue, dialogue and performance. The paintings at Saint-Floret highlight the role of romance material in constructing and presenting an image of a self—particularly a noble self—in the Middle Ages. They allow their patron to show himself as a cosmopolitan member of the nobility, accomplished in the courtly codes and the material of romance, to the extent that he could “author” a visual text.